ایفای ناروا در ایران و دیگر نظامهای حقوقی
نویسنده : خندانی، سید پدرام ؛
(23 صفحه – از 159 تا 181 )
چکیده:
هرچند نویسندگان قانون مدنی ایران برای تهیه و تدوین باب دوم، قسـمت دوم از کتـاب دوم جلـد اول آن، یعنـی مـواد ٣٠١ تـا ٣٠٦، مواد قانون مدنی فرانسه را مبنای اقتباس قرار دادهاند؛ با وجود این ، با ظرافت و دقت عمل خاص، مـواد قـانونی اقتباسـی را با خاستگاه اصلی حقوق مدنی ایران – یعنی فقه امامیه – تطبیق داده و در قالب مواد مورد اشاره بـه رشـته تحریـر درآوردهانـد. بـا آن که عنوان فصل اول باب دوم «در الزاماتی که بدون قرارداد حاصل می شود»، به کلیـات اختصـاص داده شـده اسـت امـا بایـد توجه کرد که جز ماده ٣٠٦، پنج ماده دیگر مفهوما به تاسیس حقوقی «ایفای نـاروا» و احکـام آن پرداختـه انـد. در همـین حـال اهمیت نگرش تطبیقی و توجه به نظامهای حقوقی معتبر دنیا همچون خانواده حقوقی کامن لا کـه هماننـد حقـوق فرانسـه ، بـاب مشخص و جداگانه را به تاسیس حقوقی مورد بحث ما اختصاص نداده اسـت ، ضـرورت کـاوش حقـوق مزبـور را بـیش از پـیش آشکار می سازد. در مقاله حاضر با نگاهی تطبیقی به بررسی ایفای ناروا در حقوق ایران، فرانسه و انگلستان خواهیم پرداخت .
آخرین دیدگاه‌ها