تحلیل شروط لازم برای شناسایی آرای داوری در عرصه بین الملل

نویسنده : حسینی نژاد، فاطمه ؛

(‎24 صفحه – از 7 تا 30 )

چکیده:
ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ اﺟﺮای اﺣﻜﺎم ﺧﺎرﺟﻲ اﺳﺖ. ﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﺧﺎرﺟﻲ (داوری ﻳﺎ ﻗﻀﺎﻳﻲ) ﻗﺒﻞ از اﺟﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﺣﻘﻮق ﻣﻠﻲ ﻣﺤﻞ اﺟﺮا ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. در ﻛﺸﻮری ﻛﻪ ﺣﻜﻢ ﺑﺎﻳﺪ اﺟﺮا ﺷﻮد، ﻣﻘﺎم ﺻﻼﺣﻴﺘﺪار اﻗﺪام ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺣﻜﻢ و ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻮرد ﺻﺪور دﺳﺘﻮر اﺟﺮا و ﻳﺎ از ﺻﺪور آن اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ در ﺻﻮرت اﺧﻴﺮ ﻓﻘﻂ از ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ آن ﺧﻮدداری ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﺣﻜﻢ ﺧﻠﻠﻲ وارد ﻧﻤﻲ آﻳﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﻫﺎی ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻧﻮﻋﺎ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ و اﺟﺮا اﺷﺎره داﺷﺘﻪ اﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن واﺷﮕﺘﻦ 1965 ﻗﺪﻣﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ از اﺟﺮا ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ در ﻣﺎده 54 ﺑﻨﺪ ﻳﻚ ﻋﻨﻮان ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ دوﻟﺖ ﻣﺘﻌﺎﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ رای ﺻﺎدره از ﻣﺮﻛﺰ را اﻟﺰام آور ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و ﺗﻌﻬﺪات ﭘﻮل ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آن رای را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻜﻢ ﻧﻬﺎﻳﻲ دادﮔﺎه ﻫﺎی ﻫﻤﺎن ﻛﺸﻮر اﺟﺮا ﻛﻨﺪ آﻧﺎن ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﺪ 2 ﻣﺎده 54 راﺟﻊ ﺑﻪ ﻟﺰوم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﭙﻲ رای ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ دﺑﻴﺮ ﻛﻞ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻪ دادﮔﺎه ﺻﺎﻟﺢ ، ﻣﻐﺎﻳﺮﺗﻲ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻗﻬﺮی ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻧﺪارد . ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻗﺒﻼ ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﺎده 54 ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﭙﻲ ﻣﺼﺪاق رای ﺑﻪ دادﮔﺎه ﺻﺎﻟﺢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده از رای ﻣﺮﻛﺰ ، ﻧﺰد دادﮔﺎه ﻣﺬﺑﻮر ، در ﺻﻮرت ﻟﺰوم اﺳﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﺟﺮای آرای ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻴﺰ در وﻫﻠﻪ اول از ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻲ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻗﻬﺮی ﺗﺤﺼﻴﻞ می گردد.