بررسی رقم سیاه جرم در منطقه ی ده تهران

نویسنده : شیرانی، محمد ؛ کیانی، علی مسعود ؛

(‎23 صفحه – از 121 تا 143 )

چکیده:
این مقاله با هدف بررسی علل به وجود آورندهی امار سیاه جنایی ، حاصل پژوهش پیمایشی محدود با به کارگیری ابزار پرسشنامه ی محقق ساخته است که میان 309 نفر از شهروندان 18 تا 50 سال منطقه ی ده شهر تهران ، که یا خود مستقیم بزه دیده بودند یا بستگان درجه ی یک آنها مورد بزه واقع شده بودند و مصاحبه شوندگان ،شرح ما وقع را از زبان آنان شنیده یا در طول فرایند دادرسی، همراه ایشان بوده اند ، انجام گرفت . نتایج تحقیق حاضر نشان داد نسبت به سال 1374، رشدی 25 درصدی در شیوع بزه دیدگی اتفاق افتاده است و 65/58 در صد بزه دیدگان، هیچگاه قربانی شدن خویش را به مراجع مسئول گزارش نکرده اند این امر نشان دهنده ی رشد 200درصدی در مقایسه با سال 1374 است سرقت با بیش از 30در صدد فراوانی، شایع ترین جرمی است که جامعه آماری با آن مواجه بودن و توهین در معابر و کلاهبرداری ، در رده های بعدی قرا میگرند همچنین مهم ترین دلایل گزارش نکردن جرائم توسط بزه دیدگان به مراجع قضایی و انتضامی بی اعتمادی به این مراجع آگاهی از فرایند طولانی دادرسی و حفظ دادرسی و حفظ آبرو شخصیت قربانیان بیان شده است. 65/7 در صد کسانی که جرائم قبلی را به اطلاع پلیس و مراجع قضایی راسنده اند معتقدند اگر از ابتدا از این فرایند طولانی و طاقت فرسا اطلاع داشتند اصلا شکایت خود را مطرح نمی کردند بیش از 90در قربانیان معتقد بودن پلیس نمی خواهد باجرائم مقابله کند و کمتر از 10درصد نیز به ناتوانی پلیس در مقابله با جرائم معتقد بودند. ترسناکترین جرمی که افراد ازآن هراس داشنتند ، جرم جنسی41/17در صد فراوانی و آدم ربایی با 28/23 درصد فراوانی بود