اشتغال غیرقانونی به امور پزشکی و داروی

نویسنده : وطن خواه، رضا؛

(‎24 صفحه – از 119 تا 142 )

چکیده:

برخی از نیازهای بشری، بی بدیل و غیر قابل اجتناب هستند. اگر بخواهیم یکی از اصلیترین و ضروریترین نیازهای حیاتی انسان را نام ببریم، بدون شک میتوان گفت که امور پزشکی و دارویی از مهمترین این نیازهاست. در زمانهای گذشته افراد صرفا بر اساس ذوق و علاقه و استعداد شخصی خود مبادرت به انجام امور پزشکی و دارویی مینمودند و اشتغال به این امور نیاز به مدرک و یا تخصص و یا تحصیلات خاصی نداشت. با این حال، امروزه با پیشرفت جوامع انسانی و تحول زندگی افراد و با گسترش روزافزون علوم مختلف و ایجاد مراکزی همچون مدارس و دانشگاهها، اشتغال به این فنون نه تنها نیازمند تحصیلات آکادمیک گردیده است، بلکه بعد از پایان تحصیلات نیز مقررات مدون و خاصی به تصویب رسیده است. دانش آموختگان رشته های پزشکی و دارویی ملزماند که علاوه بر دارا بودن شرایط مقرر در قانون و واجد صلاحیت بودن، اقدام به اخذ پروانه ی رسمی اشتغال در زمینهی رشته ی تحصیلی و تخصصی خود نمایند، در غیر این صورت هرگونه اشتغال آنها غیرقانونی محسوب میشود. در حال حاضر این مقررات در اکثر کشورهای جهان لازمالاجرا است و افرادی که بدون اخذ پروانهی اشتغال اقدام به دخالت غیرمجاز در امور پزشکی و یا دارویی مینمایند؛ اعم از این که دارای تحصیلات و یا تخصص لازم باشند یا نباشند، دارای مسئولیت مدنی و یا کیفری و یا هر دو هستند. ایران نیز از این مقوله مجزا نیست و هرگونه اشتغال غیرقانونی (بدون داشتن پروانه ی رسمی) در امور پزشکی و دارویی در این کشور نیز واجد وصف مجرمانه بوده و مرتکبین این نوع از جرایم به مجازات مقرر در قانون محکوم میشوند. علاوه بر این، تکرار این گونه جرایم نیز موجبات تشدید مجازات مرتکبین آن را فراهم می