نظریه نسبیت در حقوق شهروندی و حقوق طبیعی بشر

نویسنده : جاوید، محمد جواد؛

(‎26 صفحه – از 59 تا 84 )

چکیده:
انسان شناسي حقوق طبيعي بشر و روان شناسي آن مي توانند همسو باشند. چرا كه حقوق انساني به دو بعد ثابت و متغير قابل تقسيم است كه هر دوي اين قسم در تاسيس حقوق بشر و شهروندي شريكند؛ اما آن بخشي از حقوق آدمي كه در جمع هويت يافته و صيقل مي خورد در گذر زمان و مكان ثابت نيست و هر جامعه اي مبتني بر اولويت هاي سعادت جمعي خويش مي تواند عناصري را بر ديگري ترجيح دهد كه لزوماً نه تعميم پذير است و نه تجربه پذير؛ و از جامعه اي به ديگري ممكن است متفاوت باشد. يگانه عنصر جاودانه در اين حقوق، حقوق بنيادين بشري است كه اين حقوق هم در شرايط جمعي فقط قابل تحديد و تضييق است. اين بيان، بنيان نظريه نسبيت در حقوق شهروندي در خصوص حقوق طبيعي بشر را تشكيل مي دهد.