سیره تربیتی پیشوایان دینی در مقابله با تنبیه بدنی کودکان

نویسنده : پاکدامن، شهلا؛ پورعلمداری، پریسا؛ پیمان پاک، فایزه؛

(‎14 صفحه – از 83 تا 96 )

چکیده:
مطالعه سيره تربيتي پيشوايان ديني از جمله پيامبر اسلام۹ و امامان معصوم نشان مي دهد كه نظام تربيتي آنان برگرفته از تربيت الهي است كه به كمال مطلق توجه دارد، لذا همواره رشد فرد را در نظر مي گيرد و همواره بر پيشگيري پيش از درمان تاكيد مي كند. روش اسلام در تربيت كودك، محبت، پند و نصيحت توام با مدارا و احتياط يعني جذب است كه بايد در عين حال دلنشين و موثر باشد. بنابراين تنبيه و مجازات نخستين عامل تربيتي در اسلام نيست، بلكه ابزاري است كه در صورت سودمند واقع نشدن رفق و محبت در ايجاد عادات خوب به كار مي آيد. در تربيت اسلامي زياده روي ديده نمي شود و فقط از اين راه مي توان افرادي معتدل را تربيت كرد؛ به طوري كه تمام قواي او اشباع و تعديل شوند و جسم و روح و عقل، هماهنگ باشند. در ديدگاه حقوق و فقه اسلامي، گر چه تنبيه بدني كودك توسط والدين، در حدي كه موجب سرخي، سياهي و كبودي بدن نگشته و آن هم در راستاي تربيت و هدايت آن في الجمله جايز دانسته شده است؛ اما در عين حال، خشونت والدين عليه كودك را مذموم دانسته و آن را مضر به تربيت و هدايت فرزند مي داند. در مقابل والدين را تشويق و ترغيب به مهر و محبت و نوازش كودك مي نمايد.