ضامن در چک

نویسنده : فخاری، امیر حسین؛

(‎10 صفحه – از 9 تا 18 )

خلاصه ماشینی: مبحث اول مقررات باب چهارم قانون تجارت راجع به مداخله ضامن در چک جزء آخر ماده 249 قانون تجارت با این بیان«ضامنی که ضمانت‌ برات دهنده یا محال علیه یا ظهر نویسی را کرده فقط با کسی که از او ضمانت کرده‌ مسؤولیت تضامنی دارد»،اولا مقرر داشته است که برات دهنده،براتگیر و ظهر نویس می‌توانند دارای ضامن باشند. ماده مورد بحث چنین مقرر داشته است:«صدور چک و لو این که از محلی به محل دیگر باشد ذاتا عمل‌ تجارتی محسوب نیست،لیکن مقررات این قانون از ضمانت صادر کننده و ظهر نویسها و اعتراض و اقامه دعوی ضمان و مفقود شده راجع به بروات شامل‌ چک نیز خواهد شد». در حالی که در متن مصوب مجلس این حرف وجود ندارد و می‌توان گفت اشخاصی که با قانون تجارت سر و کار دارند،اعم از قضات،وکلای‌ دادگستری،استادان و دانشجویان حقوق و بازرگانان و غیره در مجموعه‌هایی که از بازار کتاب تهیه می‌کنند و مورد استفاده قرار می‌دهند،ماده مذکور را به صورت‌ مغلوط ملاحظه می‌کنند و چنین می‌پندارند که مقررات مربوط به ضمان فصل اول‌ باب چهارم قانون تجارت در زمینه برات در مورد چک نیز قابل اعمال است. Jean ESCARRA,Coursde droit commercial,Nouvelle Edition,Librairie du Recueil SIREY, نتیجه چنانکه ملاحظه شد نه بر اساس مقررات باب چهارم قانون تجارت راجع به‌ اسناد تجاری،و نه مطابق قواعد باب دهم آن قانون در خصوص ضمانت،نمی‌توان‌ برای ضامن چک مسؤولیت تضامنی شناخت و اگر محقق شود که امضا کننده چک‌ تحت عنوان ضامن صادر کننده و یا ظهر نویس آن سند مداخله کرده باشد،چاره‌ای‌ نیست جزآن که مسؤولیت او را در مقررات قانون مدنی جستجو کنیم و بدون‌ هیچگونه تردید نمی‌توان مستندا به مقررات حاکم بر اسناد تجاری او را مورد تعقیب‌ و مراجعه قرار داد.