صلح مال در برابر تعهد به پرداخت مستمری (تطبیق با قرارداد مشابه Rente Viagere در حقوق فرانسه)
نویسنده : شهیدی، مهدی؛
(26 صفحه – از 145 تا 170 )
خلاصه ماشینی: “الف-تعریف این قرارداد صریحا در قانون مدنی ایران تعریف نشده است ولی با ملاحظه مادهء 768 قانونی مدنی ایران،که مقرر می‌دارد: «در عقد صلح ممکن است احد طرفین در عوض مال الصلحی که می‌گیرد متعهد شود که نفقه معینی همه ساله یا همه ماهه تا مدت معین تأدیه کند این تعهد ممکن است به نفع طرف مصالحه یا به نفع شخص یا اشخاص ثالث واقع شود». م. مورد توجه قرار گیرد، نتیجه متفاوتی استنباط خواهد شد؛مادهء 769 که مقرر می‌دارد:«در تعهد مذکوره در مادهء قبل به نفع هرکس که واقع شده باشد ممکن است شرط نمود که بعد از فوت منتفع نفقه به وارث او داده شود»ظاهر می‌گردد که هرگاه پرداخت نفقه و مستمری به وارث منتفع در ضمن عقد صلح شرط نشود،این نفقه به وارث تعلق پیدا نمی‌کند و معنای این جمله این است که با فوت منتفع تکلیف قانونی متعهد مستمری به پرداخت نفقه ماهانه یا سالانه،پایان می‌یابد. برای جمع بین دو مادهء مذکور که ظاهری متعارض باهم دارند، می‌توان حکم کرد که،هرچند نفقه موضوع صلح تأمینی،از لحاظ میزان اقساط و مدت مقرر برای پرداخت آن،باید در زمان عقد صلح معلوم باشد، ولی در عین حال مستمری مذکور از حیث محدود بودن آن به مدت حیات منتفع(در غیر مورد شرط به نفع وراث منتفع)،چنانکه در بالا گذشت،به دلیل نامعلوم بودن مدت حیات منتفع می‌تواند تفصیلا معلوم نباشد. قانون مدنی ایران در مورد اینکه آیا منتفعی که طرف قرارداد نیست می‌تواند دارای یکی از خیارات دیگر باشد یا خیر،ساکت است اما با در نظر گرفتن اصول و قواعد باید گفت برای این منتفع غیراز خیار شرط حق فسخ دیگری نمی‌توان تصور کرد و خیارات دیگر فقط برای طرفین عقد می‌تواند محقق گردد.”
آخرین دیدگاه‌ها