تاثیر آنومی و زیست بوم جنایی بر جرایم خیابانی شهرستان اهواز از سال 88 تا 93

نویسنده : قاسمی مقدم، حسن؛ حسینجانی، بهمن؛ خداکرمی، فواد؛

(‎26 صفحه – از 103 تا 128 )

چکیده:
این تحقیق به تحلیل جرم شناسی پدیده نزاع دسته جمعی و جرایم خیابانی شهرستان اهواز براساس نظریه های آنومی و زیست بوم جنایی میپردازد. آنومی از دیدگاه دورکیم عبارتست از حالتی که در آن قواعد اجتماعی برای عاملان الزام آور نبوده و پیروی از آنها برای افراد مطلوبیتی ندارد. در این پژوهش احساس محرومیت نسبی، آنومی اجتماعی، تعلق به ارزش های محلی و زیست بوم جنایی چهار متغیر مستقل بشمار آمده و تاثیر آنها در متغیر وابسته نزاع دسته جمعی و جرایم خیابانی مورد سنجش و بررسی قرار گرفت . این تحقیق توصیفی بوده و به طریق پیمایشی انجام گردید. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته است که از مبانی نظری پژوهش و ادبیات تحقیق استفاده گردید. جامعه آماری جوانان سنین ١٩ تا ٣٨ سال زندان کارون شهرستان اهواز بوده و روش نمونه گیری به صورت تصادفی انجام گردید. این پژوهش با چهار فرضیه اصلی و تعدادی فرضیه فرعی تبیین گردید. در محاسبات آماری از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. برای فرضیه های فرعی از آزمون استقلال و مقایسه میانگین ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشانگر آن است که متغیر احساس محرومیت نسبی، متغیر آنومی و بیهنجاری اجتماعی، تعلق به ارزش های محلی و متغیر زیست بوم جنایی در گرایش به نزاع دسته جمعی رابطه ی معناداری دارند. تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر تعلق به ارزش های محلی بیشترین نقش را به میزان ٠/٤٦ در گرایش به نزاع دسته جمعی جوانان شهرستان اهواز ایفا میکند. پس از آن متغیر آنومی اجتماعی و سپس زیست بوم جنایی تاثیر زیادی در گرایش به نزاع دسته جمعی نشان میدهد. بر اساس یافته های تحقیق پیشنهاد میگردد محله های آسیب پذیر از طریق ایجاد شبکه -های اجتماعی ساماندهی شوند.