سرمایه اجتماعی، دولت و نهادها در ایران

نویسنده : تحقیقی، امیر حسین؛

(‎10 صفحه – از 70 تا 79 )

خلاصه ماشینی: “این دارایی شی واحدی نیست بلکه ویژگیهایی است که در ساختار اجتماعی وجود دارد و باعث می‌شود افراد با سهولت بیشتری وارد کنش اجتماعی شوند این نوع سرمایه امکان دستیابی به هدفهای معینی را که در نبود آن دست نیافتنی است فراهم می‌سازد مهمترین ویژگی سرمایه اجتماعی از نظر کلمن نظام تعهدات و انتظارات است یعنی اگر فرد A برای B کاری انجام دهد با اعتماد به اینکه B در آینده آن را جبران خواهد کرد، این امر انتظاری را در A و تعهدی را در B برای حفظ اعتماد ایجاد می‌کند. اگر عده‌ای فوتبالیست داشته باشیم و یک ورزشگاه اما هیچکدام از بازیکنان حاضر نباشند به قواعد بازی تن در دهند و یا هیچ کس را بعنوان داور قبول نداشته باشند هرگز بازی صورت نمی‌گیرد لذا در صورت فقدان سرمایه اجتماعی اصلا بازی فوتبال صورت نمی‌گیرد اما اگر بازیکنان باتجربه و تکنیکی نباشند یعنی سرمایه انسانی موجود نباشد بازی صورت می‌گیرد اما بسیار بی‌رونق و ناپخته و بدون جذابیت بگونه‌ای که هیچ تماشاگری را جذب نمی‌کند پس در این حالت بازی آغاز می‌شود ولی در دستیابی به اهداف خود موفق نیست حال اگر بازیکنان تکنیکی، باتجربه حضور داشته باشند و داور بی‌طرف نیز قواعد تعریف شده را اعمال و نظارت نماید اما ورزشگاه وجود نداشته باشد می‌توان بازی جالب و جدی و پرحرارتی را در یک زمین ساده انجام داد. حال وقتی سرمایه اجتماعی در سطح پایینی است و بنگاههای کارآمد کوچک هستند و همچنین سلسله مراتب هدایت شده برای تربیت مدیران وجود ندارد آن کشور نباید در طراحی سیاست‌های توسعه به سمت ایجاد بنگاه‌های بزرگ حرکت کند.”