اعتبار دادرسی و احکام صادره از دیوان داوری در غیاب یکی از اعضا

نویسنده : صلح چی، محمد علی؛

(‎24 صفحه – از 213 تا 236 )

خلاصه ماشینی: “1این عهدنامه مقرر می‌داشت که هرگونه اختلافی در ارتباط با تفسیر یا اجرای آن‌که بوسیله مذاکرات مستقیم دیپلماتیک حل و فصل نشود باید به سه نفر روسای نمایندگی کشورهای آمریکا،انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی‌ ارجاع شود و اگر چنین اختلافی بوسیله آنها حل و فصل نشد در صورت درخواست هر یک از طرفین اختلاف به یک کمیسیون مرکب از نماینده هر طرف و عضو سوم با توافق‌ اعضاء دیگر از اتباع کشور ثالثی انتخاب می‌گردد ارجاع خواهد شد،مگر اینکه طرفین‌ اختلاف به طریق دیگری برای حل اختلافات خود توافق نمایند. این‌ موضوع می‌تواند مورد بحث و جدل قرار گیرد همانطور که ایالات متحده آمریکا در نامه‌ خود به دیوان اعلام داشته است که روش جایگزینی داور مذکور در بند 2 ماده 31 نبایستی بصورتی تفسیر شود که به یک طرف دعوا،یا یک داور و قاضی اجازه دهد که‌ جریان مداوم رسیدگی قضایی را مختل و متوقف نماید. علاوه بر آن ماده 3 قانون نمونه آئین دادرسی داوری‌ که بوسیله کمیسیون حقوق بین‌الملل تهیه شده است مقرر می‌دارد که: “وقتیکه حکم داوری صادر شد نسبت به طرفین الزام‌آور خواهد بود و فورا نسبت به‌ طرفین اجرا خواهد شد مگر اینکه خود دیوان زمانی را برای اجرا معین نموده باشداست که‌ طبق آن عمل خواهد شد”. به‌عنوان مثال ماده 53 از قانون نمونه آئین‌ دادرسی که بوسیله کمیسیون حقوق بین‌الملل تهیه شده است مقرر می‌دارد که:حکم‌ داوری در موارد زیر بی‌اعتبار است:تجاوز از حدود اختیارات و فساد اعضاء دیوان یا عدم رعایت مقررات اساسی آئین رسیدگی،اشتباهات اصولی نیز به‌عنوان عاملی جهت‌ بی‌اعتباری حکم دیوان است اما تعریف اشتباه یا خطای اساسی خود یک موضوع‌ مشکلی است که باید باتوجه به اوضاع و احوال قضیه مورد بررسی قرار گیرد.”