واکاوی و نقد راهکارهای رفع تعارض بین روایات در مبحث «صلاه الناسی فی النجس»
نویسنده : حسینی زیدی، سید ابوالقاسم ؛
(12 صفحه – از 71 تا 82 )
چکیده:
یکی از انواع صورتهای مسأله «نماز در لباس یا بدن نجس» آن است که مکلف از روی فراموشی در (لباس یا بدن) نجس نماز بخواند و بعد از اتمام، ملتفت شود، که در آن سه نظریه مطرح است و علّت اصلی اختلاف، تعارض روایات میباشد. در این جستار به سبک مسأله محور، با روش کتابخانهای و به صورت توصیفی ـ تحلیلی، به راهکارهایی که برای حل این تعارض بیان شده، اشاره کرده و به بررسی و نقد آنها پرداختهایم؛ جمع بین این روایات به این صورت است که اگر مکلّف در عروض نسیان کوتاهی کرده، نماز باطل است و اگر با کمال تحفظ و اهتمام، نسیان بر او عارض شده، اعاده ندارد؛ دلیل بر این جمع آن است که: اوّلاً امام صادق «علیهالسّلام» در روایت سماعه حکم به اعاده را معلل به عقوبت فرمودهاند و اعاده به خاطر عقوبت زمانی معنا دارد که فراموشی به جهت مسامحه باشد؛ ثانیاً کلمه «فضیعت» در صحیحه محمّد بن مسلم اشاره به عدم اهتمام مکلف دارد زیرا در صورت توجّه مکلف، این تعبیر معنا نمیداشت.
آخرین دیدگاهها