حکم قذف افراد فاقد امکان آمیزش جنسی در فقه فریقین و حقوق ایران

نویسنده مسئول : غنی زاده، مهدیه ؛ نویسنده : تولائی، علی ؛

(‎19 صفحه – از 395 تا 413 )

چکیده:
ناتوانی جنسی به سبب فقدان آلت، نوعی اختلال جنسی است که در برخی موارد، احکام شخص مبتلا را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. یکی از احکام اختلافی در این رابطه، مربوط به جرم قذف است. فقها، در این زمینه دو دیدگاه متقابل، ارائه کرده‌اند؛ گروهی بر شرطیت وجود آلت جماع در مقذوف تصریح نموده و در فاقد آلت، قائل به عدم تحقق قذف شده‌اند. در مقابل گروهی، بدون لحاظ این شرط در ارتباط با فاقد آلت نیز قذف را محقق می‌دانند. این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی به بررسی اقوال فقهی این مسئله پرداخته است. یافته‌ها نشان می‌دهد در این مسئله، قول راجح، ارائه نظریه سومی است که مطابق آن عارضه فقدان آلت در مقذوف به نحو مشروط در تحقق جرم قذف، موثر است؛ بدین نحو که در فرض آشکار بودن وضعیت شخص بر دیگران و عدم احتمال فعل منسوب در رابطه با او فقدان آلت، قذف را منتفی و نسبت خلاف را مصداقی از سب می‌گرداند.