ضابطه تقسیم مسئولیت مدنی در فرض تصادم دو وسیله نقلیه رای وحدت رویه شماره 717 هیئت عمومی دیوان عالی کشور مورخ 1390/2/6 و ماده 526 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

نویسنده : صفایی، دکتر سید حسین ؛

(‎12 صفحه – از 29 تا 40 )


خلاصه ماشینی: آیا مسئولیت به تساوی باید باشد یا هر یک به نسبت شدت و ضعف تقصیر یا میزان تأثیر تقصیر در ایراد خسارت، مسئول است یا هر یک باید کل خسارت طرف مقابل را جبران کند و آنان در مقابل این اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند؟ در این زمینه بین دادگاه‌ها اختلاف نظر وجود دارد که منتهی به رأی وحدت رویه شماره 717 شده است. از این رو صدور رأی وحدت رویه درخواست شده و هیئت عمومی دیوان عالی کشور در رأی شماره 717-6/2/1390 ضمن تأیید رأی شعبه 27 دیوان عالی کشور چنین مقرر داشته است: «برحسب مستفاد از ماده 337 قانون مجازات اسلامی هرگاه برخورد دو یا چند وسیله نقلیه منتهی به قتل سرنشین یا سرنشینان آن گردد، مسئولیت هر یک از رانندگان در صورت تقصیر(به هر میزان که باشد) به نحو تساوی خواهد بود. اما در مورد تصادم دو وسیله نقلیه چون اماره مسئولیت یک طرف با اماره مسئولیت طرف دیگر متعارض است، هر دو اماره ساقط و منتفی می‌شوند و باید به ماده 1382 قانون مدنی، یعنی مسئولیت مبتنی بر تقصیر رجوع کرد؛ پس اگر یکی از رانندگان مقصر باشد او باید مسئول شناخته شود و علاوه بر اینکه خسارت خود را باید تحمل کند، جبران خسارت طرف دیگر نیز به عهده او خواهد بود و اگر هر دو مقصر باشند مسئولیت به نسبت شدت و ضعف تقصیر تقسیم می‌شود و هرگاه تصادم ناشی از حادثه غیرمترقبه (قوه قاهره) یا علت آن نامعلوم باشد یا تقصیر هیچ یک به اثبات نرسد، هر طرف باید زیان وارد به خود را تحمل کند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code