ممنوعیت‌های مبتنی بر موقعیت امانی مدیران شرکت‌های سهامی در معاملات خود بهره‌مندی
نویسنده : جوادپور، اباذر ؛ مسعودی، ناصر ؛
(10 صفحه – از 25 تا 34 )
چکیده:
یک موقعیت امانی رابطه‌ای را در برمی گیرد که به‌موجب آن شخصی, به علت اعتمادی که از جانب دیگری به او شده است. متعهد می‌شود با رعایت کامل اصول وثاقت و امانت‌داری در جهت منافع شخصی اعتماد کننده اقدام نماید. تعداد زیادی از روابط حقوقی داخل در موقعیت‌های امانی قرار می گیرند. ازجمله روابط میان وکیل و موکل, ولی یا قیم و مولی‌علیه. مودع و مستودع. ویژگی بارز موقعیت‌های امانی احساس اعتماد و امنیتی است که جهت ایجاد این گونه روابط حقوقی. یکی از طرفین رابطه به دیگری پیدا می کند. پراین‌اساس, اقدام و پایبندی به چنین اعتمادی اقتضای آن دارد که اعتماد شونده از اختیاراتی که بدین ترتیب نسبت به دارایی اعتماد کننده پیدا می‌نماید. برای کسب منفعت شخصی استفاده نکند و همچنین جهت جلوگیری از هرگونه وسوسه و نقض احتمالی مصالح اعتماد کننده, نباید اعتماد شونده خود را در وضعیتی قرار دهد که میان منافع آنها تعارض ایجاد شود. در حقوق ایران. با توجه به تعابیر و اصطلاحات قانونی که قانون‌گذار جهت توصیف سمت مدیریت به کاربرده است و نیز طبقه‌بندی رابطه مدیران و شرکت‌ها در نظریه کلی نمایندگی توسط حقوق‌دانان به نظر می‌رسد موقعیت مدیران واجد وصف امانی است. در این تحفیق آنجه خواهد آمد. ممنوعیت‌هایی است که درنتیجه امانی بودن سمت مدیریت بر اختیارات مدیران شرکت‌های سهامی در معاملات خود بهره‌مندی وارد شده است.
آخرین دیدگاه‌ها