موجبات ضمان

(‎7 صفحه – از 67 تا 67، از 69 تا 69، از 71 تا 71، از 83 تا 83، از 85 تا 85، از 87 تا 87، از 89 تا 89 )

خلاصه ماشینی: “ماده 331-هر کس در محل‌هایی که توقف‌ در آنجا جایز نیست متوقف شده یا شیئی و یا وسیله‌ای را در این قبیل محل‌ها مستقر سازد و کسی اشتباها و بدون قصد با شخص یا شیئی و با وسیله مزبور برخورد کند و بمیرد شخص متوقف یا کسی که‌ شیئی یا وسیله مزبور را در محل مستقر ساخته عهده‌دار پرداخت دیه خواهد بود و نیز اگر توقف شخص مزبور با استقرار 1-چنانچه زوجه کارهایی را که شرعا بر عهده وی نبوده و بنا به دستور زوج و با عدم قصد تبرع انجام داده باشد و برای‌ دادگاه این موضوع ثابت و محرز گردد، دادگاه اجرت المثل کارهای انجام گرفته را یا جلب نظر کارشناس یا به کمک عوامل‌ دیگر محاسبه نموده و زوج را به پرداخت‌ آن ملزم می‌کند. ماده 339-هرگاه کسی در معبر عام یا هر جای دیگری که تصرف در آن مجاز نباشد چاهی بکند یا سنگ یا چیز لغزنده‌ای‌ بر سر راه عابران قرار دهد یا هر عملی که‌ موجب آسیب یا خسارت عابران گردد انجام دهد عهده‌دار دیه یا خسارت خواهد بود ولی اگر این اعمال در ملک خود یا در جائی که تصرفش در آن مجاز است واقع‌ شود عهده‌دار دیه یا خسارت نخواهد بود. ماده 343-هرگاه در اثر یکی از عوامل‌ طبیعی مانند سیل و غیره یکی از چیزهای‌ فوق حادث شود و موجب آسیب و خسارت گردد هیچکس ضامن نیست‌ گرچه تمکن برطرف کردن آنها را داشته‌ باشد و اگر سیل یا مانند آن چیزی را بهمراه‌ آورد و کسی آن را به جائی مانند محل اول‌ یا بدتر از آن قرار دهد عهده‌دار دیه و خسارت‌های وارده خواهد بود و اگر آن را از وسط جاده بردارد و به گوشه‌ای برای‌ مصلحت عابرین قرار دهد عهده‌دار چیزی‌ نمی‌باشد.”