تمایز بین نظامیان و غیر نظامیان در مخاصمات مسلحانه بین المللی و تطبیقی با قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : ظاهری، علی رضا ؛

(‎5 صفحه – از 58 تا 62 )


خلاصه ماشینی: “ماده 43 بیان می‌کند:«نیروهای مسلح یک‌ طرف مخاصمه شامل تمام نیروهای مسملح، گروههاو واحدهای سازماندهی شده‌ای‌ می‌باشند که تحت فرمانی بود که در مقابل‌ (به تصویرصفحه مراجعه شود) مقام متبوع خود(دولت یا طرفی که به عنوان‌ تابع حقوق بین الملل شناخته شده است)به‌ خاطر اعمال زیردستانش مسئول است حتی‌ اگر نماینده چنین طرفی دولت و یا مقامی باشد که توسط طرف مقالب به رسمیت شناخته‌شده‌ باشد چنین نیروی مسلحی باید تابع یک‌ سیستم انضباطی داخلی باشد که این سیستم به‌ طور ضمنی مطابق با قواعد حقوق بین الملل‌ مجری در مخاصمات مسلحانی را لازم بدارد. » ماده 1 کنوانسیون چهارم 1907 میلادی‌ بیان می‌کند:«قوانین،حقوق و وظایف جنگی‌ نه تنها نسبت به نیروهای مسلح بلکه هم چنین‌ نسبت به میلیشیاها و دسته‌های داوطلب که‌ حائز شرایط زیر باشند اعمال می‌شود: 1-تحت فرماندهی شخصی باشند که مسؤول‌ اعمال زیردستان است 2-نشان ثابت‌ متمایزی داشته‌باشند که با فاصله قابل‌ تشخیص باشد 3-آشکارا سلاح حمل کنند 4-عملیات خود را منطبق بر قواعد و عزمهای‌ جنگ کنند. 1-با توجه به اینکه عبارت پاراگراف 1 ماده 43 عام بوده و فقط دو ملاک(1-تحت‌ فرمان بودن و انتساب رفتار آنان به دولت‌ 2-تابع یک سیستم انضباطی داخلی بودن که‌ قواعد حقوق بین الملل مجری در مخاصمات‌ مسلحانه را لازم بدارد)را ارائه داده است پس‌ میلیشیاها و دسته‌های داوطلب که واجد این‌ دو شرط هستند داخل در اصطلاح نیروهای‌ مسلح در معنای عام می‌باشند.”

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code