جایگاه قوانین برنامۀ توسعه در قانون اساسی ایران؛ برنامه‌ریزی در راستای وظایف قوه قضائیه

نویسنده : دبیرنیا، علیرضا ؛

(‎18 صفحه – از 69 تا 86 )


چکیده:
از یک سو عدم تبیین جایگاه قوانین برنامه توسعه در نظام حقوقی ایران ممکن است این فرض را به ذهن متبادر کند که برخی از مصوبات پارلمان از موقعیّت برتری نسبت به سایر قوانین برخوردارند. این فرض وقتی قوّت می‌گیرد که در برخی از رویه‌ها عملا جایگاه برتری برای قوانین برنامه مورد شناسایی قرار می‌گیرد. در این وضعیّت یک مسئله حقوقی مطرح می‌شود؛ قانون اساسی شان ممتازی برای قوانین برنامه در نظر نگرفته است اما عملا سلسله مراتب قوانین در نظام حقوقی ایران با یک تغییر اساسی مواجه شده است. وقتی مجموعه قوانین از یک مرتبه واحد در نظام حقوقی ایران برخوردار است چگونه می‌توان آثار و تبعات حقوقی ناشی از قانون اساسی را در مورد یک قانون عادی- هر چند تحت عنوان قانون برنامه – مورد شناسایی قرار داد؟ از سوی دیگر این امکان وجود دارد که تعیین جایگاه برتر برای قوانین برنامه موجب تحمیل قالبی خاص برای پارلمان گردد و ابتکار عمل قانونگذار را در تقنین محدود نماید. این احتمال نیز وجود دارد که با تحمیل یک قانون برنامه به قوا بدون در نظر گرفتن زوایای مختلف آن، مهم‌ترین وظایف قانونی نهادهای حکومتی تحت تاثیر قوانین برنامه قرار گیرد و برخی از وظایف صریح مندرج در قانون اساسی از اولویت اجرا خارج شوند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code