زندان و مجازات در آناتولی قدیم

نویسنده : کاسپار.ک.ریم اشنایدر ؛ مترجم : بادامچی، حسین ؛

(‎14 صفحه – از 105 تا 118 )

خلاصه ماشینی: “2 عقیده بر این بود که زندان مکانی برای نگه داشتن اشخاصی است که در انتظار محاکمه به سر می‌برند،به علاوهء مجرمین محکوم شده‌ای که باید تا زمان اجرای‌ مجازات مرگ توقیف شوند. برای هدف مطالعهء ما لازم به تأکید است که زندانی کردن موقتی تلقی شده و اینکه زندانیان پس از پرداخت فدیه آزاد می‌شوند؛به‌علاوه،لغتی که برای زندان Kis?er) (s?um در هر دو نامه به کار رفته است،تنها در متون آشوری قدیم شناخته شده و احتمالا وام واژه‌ای است متعلق به یکی از زبان‌هایی که در آن زمان در آناتولی تکلم می‌شده‌ است. با این حال،یک نامهء چاپ نشده،که لوی نقل کرده،نشان می‌دهد که«کاروم» (Ka?rum) ،به معنی مرجع عمومی یک مستعمرهء تجاری آشوری،زندان خاص خود را نیز داشت،که به همین ترتیب ẓKis?er s?umẒ نامیده شده است:«از آنجا که«کاروم»به‌ اختیار خود او را به زندان (ana kis?er s?im) افکند و چون من کسی نبودم که او را به‌ زندان انداخت… اگر تفسیر ماده 38 به نحوی که گفتیم صحیح باشد، هدف مادهء قانونی کاملا واضح می‌شود:افراد را از کوشش برای آزاد کردن شخصی که به‌ دلیل دعوایی حقوقی در منزلی خصوصی توقیف شده،منصرف نماید،زیرا،بنابراین‌ ماده،چنین«یاری‌کننده‌ای»از حمایت قانون محروم است. از متن آشکار می‌شود که‌ نحوهء برخورد مقرر شده برای پسر پادشاه یا پسر خانواده سلطنتی برخوردی بود که در خصوص محکومین دیگر اوردالی نیز اجرا می‌شد-احتمالا زندانی کردن،تا زمان اعدام. با توجه به اینکه تقریبا تمام این اسناد به اشخاصی با نامهای غیر آشوری مربوط است،می‌توان نتیجه گرفت که مجازات مرگ در چنین‌ مواردی منعکس‌کنندهء یک عرف محلی است که با مجازات مرگ نزد هیتی‌ها برای انکار (*)در متن اصلی اشتباها به ماده 23 ب ارجاع شده(مترجم).”