نگرشی بر مجازات راشی در حقوق کیفری ایران

نویسنده : دلیر، حمید ؛

(‎12 صفحه – از 141 تا 152 )

خلاصه ماشینی: “8-مصالح اجتماعی و اینکه غالبا راشی موجبات آلوده شدن کارمندان‌ دولت را فراهم می‌کند و نقش او در تحقق جرم بسیار اساسی است و ضبط مال‌ ناشی از ارتشاء تناسبی با نقش مخرب او ندارد مؤید اعتقاد به این نظریه است، مضافا در مواردی که راشی از معافیت مقرر در تبصره 5 ماده 3 استفاده می‌کند چون از تمام یا قسمتی از تعزیر مالی نیز معاف می‌گردد اگر معتقد باشیم که‌ مجازات دیگری در خصوص وی قابل اعمال نیست این اعتقاد ما اعتقادی است‌ که به هیچ وجه منطبق با حق و عدالت نیست زیرا در خصوص قسمت اول تبصره‌ 5 ماده 3 یعنی فرضی که راشی قبل از کشف جرم مأمورین را از وقوع بزه آگاه‌ سازد،از تعزیر مالی معاف شده و در مورد امتیاز نیز طبق مقررات عمل می‌شود و بدیهی است در مواردی که اخذ امتیاز حق راشی بوده لکن مشار الیه بدلیل‌ تسریع در کار و به اصطلاح«اولویتی»انجام دادن کار اقدام به پرداخت رشوه‌ می‌نماید به راحتی می‌تواند بعد از رسیدن به مقصود خود با گزارش موضوع‌ کارمند نگون‌بخت را در معرض مجازاتهای شدید قرار دهد و خود نیز از تعزیر مالی‌ معاف گردد و چون امتیاز نیز حق او بوده است طبعا ابقاء می‌شود و با وجود نقش مهمی که در تحقق جرم داشته است نه تنها مجازات نمی‌شود بلکه از دستگاه عدالت نیز طلبکار می‌شود.”