اخلاق قضاء (از سلسله بحثهای ریاست محترم قوه قضائیه حضرت آیت الله یزدی)
نویسنده : یزدی، محمد ؛
(10 صفحه – از 9 تا 18 )
خلاصه ماشینی: “مسئله دوم که باز مربوط به وضعیت درونی خود شخص است مسئله یکسان‌نگری است یعنی:قاضی می‌بایست نسبت به مسائل مختلفی که با آن روبرو می‌شود و اشخاص مختلفی که ذینفع هستند در مسئله حالت یکسان‌نگری داشته باشند همه1را با یک چشم ببیند،هیچ وقت تحت تأثیر موقعیت و مقام و شخصیت یکی از دو طرف قضیه قرار نگیرد یا حتی در مسائلی که دو طرفی نیست و یک طرف بیشتر وجود ندارد و مراجعه کرده است برای گرفتن یک رأی یا یک نظر یا تعیین یک تکلیف برای او(قاضی)تفاوت نکند که این مراجعه‌کننده و این شخص یک مقام است،دارای یک منصبی است،یا یک فرد بسیار ساده‌ای در جامعه است،هیچ تفاوت برای قاضی نکند فقیر است،غنی است،جوان است، پیر است،زن است،مرد است،این‌ها برایش تفاوت نکند او یک انسان است و برای احقاق یک حق مراجعه کرده است و وظیفه قاضی استکشاف حق و بعد گرفتن حق کسی که طلب حق می‌کند،هیچ تفاوت نمی‌کند که کسی که دنبال حقش آمده چه کسی است و این حالت را قاضی باید در خودش تمرین کند و در حقیقت روحیه خودش را برساند به نقطه‌ای که این عوامل بیرونی و شخصیتها نتوانند در او تأثیر بگذارند البته مسائل اجتماعی مسائل خاص خودش است آداب معاشرت مسائل خودش را دارد رعایت شئون اشخاص حساب خودش را دارد اما در مقام استکشاف حق و احقاق حق کمترین تفاوتی بین بالاترین و قوی‌ترین فرد با پائین‌ترین و ضعیف‌ترین فرد نباید وجود داشته باشد.”
آخرین دیدگاه‌ها