آشنایی با مجامع قضائی بین المللی: ساختارسازمانی دیوان دادگستری بین المللی

نویسنده : فدوی لنجوانی، سلیمان ؛

(‎8 صفحه – از 113 تا 120 )

خلاصه ماشینی: “دولتی که اساسنامه دیوان دادگستری بین المللی را تصویب نموده باشد، لیکن عضو سازمان ملل متحد نباشد،می‌تواند تحت شرایط تعیین شده از جانب‌ مجمع عمومی و بنابر توصیه شورای امنیت در انتخاب قضات دیوان شرکت نماید4. استقلال قضات،بوسیله‌ آزاد بودن از سلطه،بویژه در رابطه با دولت خود و نیز از طریق اعطای مزایای و مصونیت دیپلماتیک(در خلال مدت خدمت قضائی)تضمین گردیده است،یکی‌ دیگر از مواردی که می‌تواند استقلال قضاوت را نقض نماید وضعیت اقتصادی‌ آنان است به همین لحاظ مقرری سالیانه قضات و شرایطی که به موجب آن‌ بازنشستگی پرداخت می‌گردد،توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تعیین‌ خواهد شد. هیئت عمومی دیوان دادگستری بین المللی نهادی است که معمولا دیوان‌ بوسیله آن،وظایف خود را به مواقع اجراء می‌گذارد حدنصاب لازم برای رأی‌گیری، حضور 9 قاضی است،ترکیب دیوان در ارتباط با هر پروندهء خاصی،ممتنوع، می‌باشد و بستگی به مورد خاص آن دارد. 4)قضات ویژه‌1 وفق ماده 31 اساسنامه دیوان دادگستری بین المللی قضاتی که دارای‌ تابعیت یکی از اصحاب دعوی در پرونده باشند کرسی قضاوت در دیوان‌ دادگستری بین المللی و نیز حق رأی آنان محفوظ خواهد بود و نمی‌توان به صرف‌ اینکه تابعیت یک طرف دعوی را دارد وی را عزل و شخص دیگری را جایگزین وی‌ نمود. به منظور حفظ تساوی در وضعیت طرفین،اساسنامه دیوان مقرر می‌دارد که‌ «هرگاه یک قاضی دارای ملیتی مساوی با هریک از اصحاب دعوی باشد، کرسی قضاوت وی محفوظ خواهد بود لیکن در قبال آن طرف دیگر،می‌تواند یک قاضی اضافی انتخاب نماید چنین قاضی منتخبی دارای همان‌ اختصاصات اعضاء دیوان خواهد بود»و مرجحا می‌بایست از میان اشخاصی‌ که برای انتخاب در دیوان ثبت نام نموده‌اند،برگزیده شوند و هیچ ضرورتی‌ وجود ندارد که حکما قاضی مزبور،قاضی ملی باشد،بلکه شخص مزبور می‌تواند ملیت دولتی را که صاحب کرسی قضاوت دیوان دادگستری نیست، داشته باشد.”