دادگاه بین المللی کیفری برای یوگوسلاوی سابق

نویسنده : ادیک داوید ؛ مترجم : رحیمی، مصطفی ؛

(‎48 صفحه – از 191 تا 238 )

خلاصه ماشینی: نیز این نکته شایان توجه است که در اساسنامه دادگاههای نظامی بین‌المللی نورنبرگ (ماده 12) و توکیو (بند ج ماده 12) صریحا پیش‌بینی شده است که نسبت به متهمان غایب نیز می‌توان رسیدگی کرد، اما در مورد دیوان کیفری 1937 هیچ‌گونه تصریحی وجود ندارد. اما این موضوع ما را با این مسأله مواجه می‌کند که بدانیم آیا در قلمرو «خطا»ی پیش‌بینی شده در حقوق داخلی قرار داریم یا در قلمرو «عمل غیرمشروع» حقوق بین‌الملل؟ مورد ما به معنای اخص نه این است و نه آن: نه حقوق یوگسلاوی درباره مسؤولیت مجراست چون دادگاه مورد بحث به مجازاتهای حقوق بین‌الملل حکم می‌دهد (شماره 8 این مقاله)، و نه طبق حقوق سنتی مربوط به مسؤولیت بین‌المللی است، زیرا «عمل غیرمشروع» در شرایط کنونی محدود به «رفتاری است که به موجب حقوق بین‌‌الملل به دولتها نسبت داده می‌شود» (ماده 3 پیش نویس مواد کمیسیون حقوق بین‌الملل راجع به مسؤولیت دولتها) (تأکید از ماست)، در حالی که در شرایط مورد بحث، ما فقط با اعمالی که به افراد منتسب می‌گردد، سروکار داریم. 1ـ چه مقامی هزینه‌های بازداشت، نگهداری و جابجایی متهم و اجرای مجازات را به عهده می‌گیرد؟ آیا این مخارج جزء «هزینه‌های دادگاه پیش‌‌بینی شده در ماده 32 اساسنامه آن است (شماره 5 این مقاله)، یا به عهده دولتهایی است که منحصرا موضوع مربوط به آنهاست؟ به عقیده ما اگر عملیات حفظ صلح، جز در موارد استثنایی، مربوط به بودجه عادی سازمان ملل باشد (با توجه به گزارش کمیته ویژه اعمال حفظ صلح مورخ 4 ژوئن 1992) در این مورد نیز چنین است؛ دولتهایی که با دادگاه همکاری می‌کنند باید تأدیه مخارجی را که متحمل شده‌اند از سازمان ملل بخواهند.