نظریه اصیل واقعی و alter ego

نویسنده : نصیری، مرتضی ؛ مترجم : فخرایی، محمد جواد ؛

(‎34 صفحه – از 211 تا 244 )

خلاصه ماشینی: 3. نحوهء اثبات رابطهء alter ego از مراتب فوق این نتیجه گرفته می‌شود که هرگاه ثابت شود که در مرحلهء ایجاد رابطهء حقوقی،ارادهء متعهد تحت سلطه و کنترل شخص خارجی‌ باشد،تعهد ایجاد شده را می‌توان منتسب به اصیل واقعی مذکور دانست. چون سرایت مسئولیت یک شخص حقوقی مستقل به اشخاص‌ خارج،خلاف اصل است،برای اثبات رابطهء alter ego می‌بایستی ثابت‌ کرد که در مرحلهء ایجاد رابطهء حقوقی،اصیل ظاهری خود،از سمت عاملیت‌ مطلع بوده و بعنوان عامل عمل می‌کرده،ولی برای نجات اصیل واقعی از مسئولیت‌های قانونی،طبق دستور اصیل واقعی سمت خود را مخفی کرده است. طبیعی است هرگاه اشخاص ثالث در موقع انعقاد قرارداد از سمت‌ واقعی طرف قرارداد مطلع نبوده باشند و اصیل ظاهری نیز به قصد کاهش‌ مسئولیت‌های موکل خود اقدام نکرده باشد،جائی برای کنار گذاردن‌ شخصیت حقوقی مستقل شرکت باقی نمی‌ماند. علاوه بر آن هیچ‌یک از خواهان‌ها صریحا یا ضمنا مدعی نشده‌اند که شرکت نفت،اوسکو را بعنوان شخص واسطه و برای تبری از مسئولیت‌های خود تأسیس کرده است(بخصوص که این ادعا بهیچ‌وجه قابل تطبیق با وضع اوسکو که توسط کنسرسیوم تأسیس شده، نبوده است)؛بنابراین رابطهء عاملیت اوسکو با شرکت نفت از این حیث نیز قابل اثبات نیست. این ادعا بدلایل مختلف مردود است: اولا،چون اوسکو پیمانکار شرکت نفت بوده و به این عنوان وارد معامله شده،اصالت اوسکو در کلیهء قراردادها تصریح شده است و اثبات‌ خلاف امر مصرح در قرارداد به کمک سایر قرائن و شواهد،مقبول نیست‌ مگر این‌که طرفین شکی در وضعیت حقوقی اوسکو و رابطهء آن با شرکت‌ نفت بعنوان پیمانکار اصلی شرکت می‌داشتند.