طرق احتمالی نقض حق درمان توسط دولت و مسوولیت ناشی از آن
نویسنده : هاشمی، سیدمحمود؛ استوار سنگری، کوروش؛ هاشمی، سیدمحمد؛ ضرابی، حمید؛
(33 صفحه – از 89 تا 121 )
چکیده:
حق بر سلامت و حق درمان از حقوق اساسی و نیازهای اصلی در یک جامعه است که دولت به عنوان نماینده ملت در قبال این نیاز دائمی و اصلی جامعه مسوولیت دارد، چنانچه انسان اجتماعی با گزینش دولت‌ها عمده وظایف اجتماعی را در حوزه صلاحیت‌های دولت قرار داده و با اعطای اختیاراتی خواهان اعمال آن از سوی دولت گردیده است. شاید حق درمان که رابطه بسیار تنگاتنگ و مستقیمی با حق حیات دارد، از وظایف بسیار مهم دولت باشد، کما این‌که در حال حاضر در کشور ما عمده خدمات درمانی توسط بخش دولتی ارائه می‌گردد، اما چالش موجود این است که در مواردی که خدمات درمانی در موسسات خصوصی ارائه می‌گردد، پزشکان و کارکنان آن موسسات حق درمان شهروندی را نقض کنند، آیا باز مسوولیت به دولت برمی‌گردد، در حالی که نقش دولت بسیار ناچیز می‌باشد و دیگر این‌که آیا مسوولیت ناشی از ماده 12 قانون مسوولیت مدنی می‌تواند در این زمینه مبنای مسوولیت دولت قرار گیرد؟ بی‌تردید دولت مسوول تامین نیازهای معقول درمانی جامعه است و با توجه به تصریح قوانین و تحول بنیادین وظیفه دولت‌ها در خصوص حق حیات و حق بر سلامت و تعهدات بین‌المللی دولت‌ها و ظهور گفتمان حقوق بشر دولت‌ها مکلف و ملزم به حمایت و ارائه این خدمات برای تمامی تابعان خویش می‌باشند و در این زمینه مسوولیت دارند، لذا در این نوشتار با پیش‌فرض قراردادن نقش مستقیم دولت در درمان و اقدامات درمانی و تامین و تجهیز و راه‌اندازی مراکز واحدهای درمانی و سیاستگذاری و نظارت در امور درمانی مبانی مسوولیت مدنی دولت در حوزه درمان از منظر الزامات حقوقی مورد مطالعه قرار می‌گیرد.
آخرین دیدگاه‌ها