بررسی مسوولیت ناشی از اخفای مضرات دارو و نقش قاعده تحذیر

نویسنده : صالحی، سیدمهدی؛ علی عسگری، ابراهیم؛ جعفرزاده، سیامک؛

(‎25 صفحه – از 9 تا 33 )

چکیده:
زمینه و هدف: یکی از حیاتی ترین کالاهای مصرفی در جامعه بشری دارو است که بنا بر اقتضا و طبیعت خود ممکن است عوارض و خطراتی را برای مصرف کننده داشته باشد. همچنین داروها و تجهیزات پزشکی امروزه از پیچیدگی خاصی برخوردارند، لذا استفاده بهینه از آنها مستلزم آموزش است تا مصرف کننده دچار حادثه نشود و بتواند به نحو مطلوب از دارو بهره مند گردد. بر همین اساس لازم است که داروسازان هشدارهای لازم را بر داروها تولیدی الصاق نمایند و روش صحیح استفاده از داروهای پیچیده را آموزش دهند. این مساله در قواعد فقهی نیز مورد توجه بوده و به عنوان قاعده تحذیر از آن بحث می شود. بنابراین قاعده هر گونه هشدار موثری میتواند رافع مسوولیت باشد، لذا مساله اصلی در تحقیق حاضر این است که آیا بنا بر قاعده تحذیر می توان داروسازی که هشدار و آموزش لازم را نداده، مسوول خسارت وارده بر مصرف کننده دانست؟ قاعده تحذیر تحت چه شرایطی میتواند رافع مسوولیت داروسازان باشد؟ روش: برای تحقق اهداف فوق الذکر از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره مند گشته ایم. یافته ها: بنا بر عرف و قانون داروسازان ملزم به ارائه اطلاعات ضروری و هشدارهای لازم به مصرف کنندگان دارو هستند.بحث و نتیجه گیری: بنا بر قاعده تحذیر هر گونه هشداری که با رعایت شرایط لازم صادر شده باشد، می تواند رافع مسوولیت داروسازان باشد و از طرفی اگر هشدار لازم از جانب داروساز صادر نگردیده باشد، او مسوول هر گونه خسارتی است که مصرف کننده متحمل گردد.