رویکردی اسلامی – انتقادی بر راهکار مقابله با آنومی از منظر دورکهیم

نویسنده : محمدی جورکویه، علی؛

(‎27 صفحه – از 181 تا 207 )

چکیده:
امیل دورکهـیم ، آنـومی را مولـود توسـعه مـی دانـد؛ پدیـدهای کـه همزمـان بـا شـکوفایی جوانه هـای دوران صـنعتی و پژمردگـی هنجارهـای ریشـه دار سـنتی ، ارزشهـای فرهنگـی جامعه را بازیچه دستان جوان خام مدرنیزاسیون کرده است . از نظـر وی، انسـان موجـودی سیریناپذیر بوده که عمری در عطش «حرص» دست و پا زده و نداشته هایش را می جویـد و با رشد بی رویه آنومی ، هیبت وجـدان جمعـی شکسـته مـی شـود و وجـدانهـای فـردی، صنفی و گروهی رشد می کنـد و ایـن دقیقـا بـه معنـای تضـعیف نظـارتهـای اجتمـاعی و افزایش میزان جرایم است . دورکهیم تنها راه به بندکشیدن طبیعت حریص انسان را در دسـتان نـامرئی جامعـه و نظارتهای اجتماعی بر وی واکاوی می کند. جامعه ای کـه بـا تقویـت نظـارتهـای اجتماعی خویش می تواند نظم را حکمفرما کرده، آوای فرشته عـدالت را در زنـدگی بشر طنین انداز کند. در مقابل ، گزارهها و آموزههای دیـن اسـلام بـا شـعار «انـی اعلـم مـا لاتعلمـون» و تشریح فطرت الهی انسان، بر اندیشه «گناه نخستین » خط بطـلان کشـیده، ضـمن تاکیـد بر تاثیر مثبت نظار تهای اجتماعی برای مقابله با جرایم و پدید ههایی همچون آنو می، کانون توجه خود را بر روی نظار تهای درونی متمرکز کرده است.