بررسی دلایل مبنایی توکیل ناپذیری اقرار قاطع دعوی

نویسنده : اصغری آقمشهدی، فخر الدین؛ درویشی، غلامعلی؛

(‎22 صفحه – از 169 تا 190 )

چکیده:
با وجود اینکه نظریه توکیل پذیری اقرار در فقه دارای شهرت زیادی است، ماده 205 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب (در امور مدنی) مصوب 1379، اقرار قاطع دعوا را غیر قابل توکیل اعلام کرده است. از این رو، این سوال مطرح می شود که دلایل مبنایی اقدام مزبور از سوی قانون گذار چه بوده است؟ دلایلی را که برای توجیه ماده 205 می توان برشمرد، عبارت اند از: لزوم اصیل بودن مقر، لزوم ضرری نبودن اقرار علیه دیگران، لزوم رعایت مصلحت موکل، اجماع فقها، لزوم مباشرت موکل در انجام اقرار، اختصاص داشتن اقرار به امور انشایی و اصل برائت. مقاله حاضر این دلایل را مورد نقد قرار داده و آنها را برای توجیه ماده 205 کافی ندانسته است. از این رو، پیشنهاد می گردد؛ ماده مزبور، اصلاح شود.