گوناگون: نگاهی به (سیاست) تسامح صفر

نویسنده : جفری رسن؛ مترجم : قیاسی، جلال الدین؛

(‎12 صفحه – از 171 تا 182 )

خلاصه ماشینی: “*** دلیل این مسأله اجرای تبعیض آمیز قانون ولگردی بود یعنی همان چیزی که امروزه سیاست تسامح صفر آقای جیولیانی نیز به خاطر آن مورد حمله قرار گرفته است. Wilson) و جرج کلینگ (George Kelling) با چاپ مقاله معروف خود به نام پنجره‌های شکسته (‌Broken Windows) در نشریه ماهانه آتلانتیک (Atlontiec) استدلال کردند کسانی که با پرسه زدن، استفاده از مواد مخدر، فعالیت در گروه‌های جنایی کوچک (Gang) و نوشیدن علنی مشروبات الکلی، نظم عمومی را در سطوح پایین‌تر مختل می‌کنند، کنترل آن‌ها مؤثر‌ترین راه برای تقلیل بی‌نظمی اجتماعی و ترس مردم است که اجازه می‌دهد جرایم مهم‌تر رشد کنند. همین رویکرد بود که منجر به عملیاتی مخفی مانند عملیات کندر* شد که طی آن مأموران در ماه گذشته بعد از این‌که به دوریس‌موند(Dorismond) نزدیک شدند تا مواد مخدری را که مال خود او نبود از او بخرند به او تیر اندازی کردند و برای تشکیل واحدی به نام جرائم _________________ *. اگر ناکامی تسامح صفر درسی به ما بدهد این است که رؤیای از بین بردن حق انتخاب و مصلحت سنجی مسؤولین در مورد نحوه اجرای قانون ـ یا همان سیاست ـ مطمئن‌ترین راه تخریب حمایت عمومی است، در حالی که تعقیب جرائم به شکل موفقیت‌آمیز تکیه بر همین حمایت عمومی دارد. سیاست مشت آهنین این است که چطور یک سخنگوی گمرک سیاست‌هایی را ترسیم می‌کند که فقط دو سال بعد کنگره برای اجتناب از مجازات کمپانی‌های تجاری ماهی‌گیری و اجاره‌دهندگان قایق‌ها که کشتی‌ها و قایق‌های خود را به خاطر مصرف مواد مخدر توسط کارگران یا میهمانان کشتی از دست داده بودند، قوانین ضبط کالا را اصلاح کرد.”