حمایت از حقوق اقلیت ها در حقوق بین الملل


نویسنده : ذوالعین، نادر؛

(‎25 صفحه – از 437 تا 461 )

خلاصه ماشینی: مفاد اعلامیه مذکور را می‌توان در پرتو نظریه دیوان دایمی‌ دادگستری بین‌المللی که در 6 آوریل 1935 در قضیه مدارس اقلیتها در آلبانی صادر گردید،*مورد بررسی قرار داد،زیرا این حکم در واقع تفکر اساسی نظام حمایتی از حقوق اقلیتها را بخوبی بیان کرده است:تأمین‌ امکانات همزیستی مسالمت‌آمیز اقلیتها با سایر جمعیتها،ضمن حفظ ویژگیهای خاص آنها. مفاد بند مذکور را می‌توان طوری تفسیر کرد که،در عمل،دریچه‌ای‌ را باز گذاشته تا دولتها در روابطشان با اقلیتها آزادی عمل خود را تا حدودی حفظ نمایند:از آنجا که سنجش مطابقت یا مغایرت فعالیت اقلیتها با حاکمیت ملی،تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور معمولا برعهدهء دولت است،عملا این اختیار به او داده شده است تا،هرگاه مصلحت‌ خویش می‌داند،به کمک اقداماتی تحت پوشش اصول معتبر جامعهء بین‌المللی،دامنهء حقوق اقلیتها را محدود سازد. بند 2 مادهء 4 به این مطلب اشاره کرده و ضمن اینکه دولتها را موظف به اتخاذ تدابیری جهت ایجاد شرایط مساعدی برای اقلیتها می‌سازد تا اینها بتوانند ویژگیهای هویت خویش را ابراز نمایند و فرهنگ،زبان و سنتهای خود را ترویج کنند،تأکید کرده است که اعمال‌ بخصوصی که از نظر قوانین ملی خلاف محسوب شود. در این چارچوب،در اجلاس کمیسیون حقوق بشر،که از اول فوریه تا 12 مارس 1992 برگزار شد، تدابیری جهت اعمال نظارتی مؤثر از حقوق اقلیتها نظیر تشکیل گروه کار یا انتصاب گزارشگر ویژه،مورد بررسی قرار گرفت اما کمیسیون،نهایتا هیچیک از این راه‌حلها را اتخاذ نکرد و در قطعنامهء شماره 24/ 1993 مورخ 5 مارس 1993 خود،تنها به ابراز رضایت خود از تصویب اعلامیه از سوی مجمع عمومی اکتفا کرده و دولتها را به رعایت اصول بیان شده فراخوانده است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code