حفاظت از محیط زیست و همبستگی بین المللی


نویسنده : امیر ارجمند، اردشیر؛

(‎114 صفحه – از 323 تا 436 )

خلاصه ماشینی: III,1907 – بین‌الملل اصل بنیادین حقوق محیط زیست در خصوص آلودگی‌های‌ فرامرزی شکل گرفت که در اصل21 اعلامیه استکهلم به صورت زیر آمده‌ است: «دولتها بر طبق منشور سازمان ملل متحد و اصول حقوق بین‌الملل‌ دارای حقوق حاکمه برای بهره‌برداری از منابعشان،مطابق سیاستهای‌ محیط زیستی خود می‌باشند و مسؤولند ترتیبی دهند تا فعالیتهایی انجام‌ شده در حیطه صلاحیت یا نظارت آنها موجب زیان به محیط زیست‌ کشورها یا در مناطق خارج از محدوده صلاحیت ملی نگردد». -اگر بین متون،اعلامیه‌ها و اسناد بین‌المللی غیرالزام‌آور، کنوانسیونها و معاهدات متعددی که به‌نحوی به مسأله مجاری آب، رودخانه‌ها و منابع آب مشترک بین دو یا چند کشور78و آلودگی آنها79 پرداخته‌اند مقایسه‌ای صورت گیرد،شاهد تکرار نسبتا منظم بعضی اصول‌ مشابه خواهیم بود که در نتیجه تکرار اصول مزبور تبدیل به قاعده حقوق‌ عرفی گردیده یا درشرف کسب چنین اعتباری می‌باشند:از جمله آنان‌ موارد زیر است: -سهم عادلانه برای هردولت در استفاده از منابع آب مشترک‌80 -از ایجاد آلودگی‌های جدید یا افزایش درجه و شدت آلودگی‌های‌ قبلی که بتواند موجب خسارات جدی و محسوس‌81در قلمرو دولت دیگر گردد باید خودداری گردیده و تدابیر لازم باید جهت به حداقل رساندن‌ آلودگی‌های قبلی به‌طوری که دیگر نتواند به قلمرو دولت دیگر آسیب‌ (78). از جانب دیگر مادهء 55 این پروتکل که در فصل چهارم تحت‌عنوان‌ حفاظت از مردم غیرنظامی است در عباراتی تقریبا مشابه اعلام می‌دارد: «1-در جنگ به‌گونه‌ای رفتار می‌گردد که از محیط زیست طبیعی‌ در مقابل خسارات گسترده،پایدار و شدید حفاظت شود،این حفاظت‌ شامل ممنوعیت استفاده از روشها و وسایل جنگی می‌شود که برای ایجاد خسارات گسترده،پایدار و شدید در محیط زیست ساخته‌شده‌اند یا احتمال دارد چنین خساراتی را وارد نمایند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code