تحولات مربوط به سیستم امنیت دسته جمعی در دوره بعد از جنگ سرد

نویسنده : خرازی، کمال؛

(‎36 صفحه – از 201 تا 236 )

خلاصه ماشینی: دوم-اتخاذ تدابیر و اقدامات مندرج در مواد 41 و 42 توسط امنیت در دورهء بعد از جنگ سرد مقدما باید خاطرنشان کرد که فصل هفتم منشور یک سلسله‌ اختیاراتی را برای تصمیماتی که شورای امنیت راجع به حفظ صلح و امنیت‌ بین‌المللی اتخاذ می‌کند،در اختیار آن شورا قرار داده است. از این‌رو اعتقاد فزاینده بر این است که در شرایط حاضر شورای امنیت از ابزارهای‌ اجرایی دیگر که در اختیارش قرار دارند یعنی اعمال تحریم و اعزام نیروهای‌ حافظ صلح بیش از پیش استفاده خواهد کرد: ب-اعمال تحریم برقراری تحریم از جمله اقدامات غیرنظامی پیش‌بینی شده در مادهء 41 منشور است که شورای امنیت می‌تواند پس از شناسایی نقض صلح و یا وقوع عمل تجاوز علیه دولتی اعمال کند. درصورتی که تحریم‌های اعمال شده از سوی شورای امنیت تحریم‌های لازم‌الاجرا می‌باشند که‌ براساس مادهء 25 منشور تبعیت از آنها برای کلیهء دولتهای عضو سازمان ملل الزامی است. افزایش بحرانهای منطقه‌ای و هزینه‌های بسیار سنگین عملیات‌ سازمان ملل در قضیه تجاوز عراق به کویت و سومالی و همچنین مسائل و مشکلات موجود بر سر راه اعمال تحریم‌ها و اعزام نیروهای حافظ صلح این‌ فکر را پدید آورده است که سازمان ملل و شورای امنیت باید تدابیری‌ بیندیشند که اختلافات را در مراحل اولیه کنترل کرده و دامنه درگیری‌ها را محدودتر سازند. بنابراین همان مسائل و مشکلاتی که در خصوص عملیات حفظ صلح شرح داده شد در این خصوص‌ نیز مصداق دارند با این فرق که نگرانی دولتهای در حال توسعه در خصوص‌ توسعه این قبیل عملیات،به‌ویژه هنگامی که نیروها بنا به درخواست یک‌ دولت و بدون‌رضایت دولت دیگر اعزام می‌شوند و یا آنکه اعزام‌ پیشگیرانه در اختلافات داخلی،بیش از مورد گسترش نیروهای سنتی حافظ صلح می‌باشد.