امنیت منطقه ای و کارکرد رژیم اعتمادسازی

نویسنده : موسوی، سیدحسین؛

(‎19 صفحه – از 79 تا 97 )

چکیده:
سیاست اعتمادسازی به عنوان پارادایم صریح سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در یک دهه گذشته و رفتار غالب ایران پس از پایان جنگ ایران و عراق و اعلام سیاست تنش زدایی، توانست تأثیر به سزایی در ارتقای جایگاه منطقه ای ایران بر جای گذارد. این سیاست که اکنون راهبرد اصلی ایران در تأمین امنیت منطقه ا ی اش می باشد، پیشتر در مناطق دیگری چون اروپا، امریکای جنوبی و شرق آسیا تجربه شده است و پس از آغاز جنگ سرد اول بار برای حدود دو دهه تا پایان آن جنگ و یک دهه پس از آن کیی از پارادایم های اصلی کشورهای قاره اروپا و امر یکای شمالی بود. این رژيم با کنفرانس امنیت و همکاری اروپا در اجلاس هلسینکی آغاز گردید و تأثیر و کارآیی خود را در امنیت منطق های اروپا به جای گذاشت و الگویی برای رژيم امنیتی سایر مناطق شد. در اروپا سیاست اعتمادسازی به صورت مشتاقانه ای از سوی کشورهای درگیر آن منطقه پیگیری شد و کلیه کشورها در دوره های مختلف آن حضور یافتند و مقررات، اصول، هنجارها و رویه های تصمیم گیری آن را پذیرفتند و برای ابراز شفافیت، به نظارتهای پیش بینی شده تن دادند و یک رژیم امنیتی منطقه ای ایجاد کردند. در این مقاله ضمن مروری بر اصول و مبانی رژیم امنیتی و اعتمادسازی اقدامات و سیاست های اعتمادسازی، در سازمان امنیت و همکاری اروپا و تأثیر آن مورد بررسی قرار می گیرد تا نقشه راهی برای ایجاد رژیم اعتمادسازی در سایر مناطق امنیتی جهان باش، زیرا اعتمادسازی پس از تأثیرگذاری بر ابعاد روانی و شناختی رهبران کشورها، نیازمند ایجاد سا زوکارها و توجه به ملاحظات خاص خویش است.