اعمال اصل صلاحیت بر صلاحیت در داوری‌پذیری دعاوی، بررسی تطبیقی در حقوق ایران و آمریکا


نویسنده : جهانیان، مجتبی؛ شهبازی‌نیا، مرتضی؛

(‎23 صفحه – از 33 تا 55 )

چکیده:
ﻣﻔﻬﻮم ﮔﺴﺘﺮده داوری ﭘﺬﯾﺮی در ﺣﻘﻮق آﻣﺮﯾﮑﺎ، ﺷﻤﻮل ﻗﺮارداد داوری ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﺧﺘﻼف و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ارﺟﺎع ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮرد اﺧﺘﻼف ﺑﻪ ﻧﻬﺎد داوری را درﺑﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬار ﺑﺮﺧﯽ از دﻋﺎوی را ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺟﺎﻣﻌﻪ از ارﺟﺎع ﺑﻪ داوری ﻣﻨﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﺻﻞ »ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺑﺮ ﺻﻼﺣﯿﺖ« ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻊ داوری اﺧﺘﯿﺎر ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﺮاد ﺑﻪ ﺻﻼﺣﯿﺖ داور ﻧﺎﺷﯽ از اﻋﺘﺒﺎر و ﻗﻠﻤﺮو ﻣﻮاﻓﻘﺘﻨﺎﻣﻪ داوری و داوری ﭘﺬﯾﺮی ﻣﻮﺿﻮع اﺧﺘﻼف اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ. ﻗﺎﻧﻮن داوری ﻓﺪرال ﺻﺮاﺣﺘﺎ ﺑﻪ اﺻﻞ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺑﺮ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﻧﮑﺮده اﻣﺎ روﯾﻪ ﻗﻀﺎﯾﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ اﺻﻞ اﺳﺘﻘﻼل ﺷﺮط داوری و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺼﺎدﯾﻘﯽ از اﺧﺘﯿﺎر داوران در ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺧﻮد را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮن داوری ﻣﺘﺤﺪاﻟﺸﮑﻞ اﺻﻼﺣﯽ رﻓﻊ اﺧﺘﻼف راﺟﻊ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻗﺮارداد داوری و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﻤﻮل ﻣﻮﺿﻮع در ﻗﺮارداد داوری، اﺻﻮﻻ در ﺻﻼﺣﯿﺖ دادﮔﺎه اﺳﺖ. ﻗﺎﻧﻮن داوری ﺗﺠﺎری ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ اﯾﺮان ﺿﻤﻦ ﭘﺬﯾﺮش اﺻﻞ اﺳﺘﻘﻼل ﺷﺮط داوری، ﻣﻘﺮر داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ داور ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻮرد ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺧﻮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ درﺑﺎره وﺟﻮد و ﯾﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﻣﻮاﻓﻘﺘﻨﺎﻣﻪ داوری اﺗﺨﺎذ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﻨﺪ. در داوری داﺧﻠﯽ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن اﺻﻞ ﻣﺬﮐﻮر ﺑﻪ ﻣﺎده 461 ﻗﺎﻧﻮن آﯾﯿﻦ دادرﺳﯽ ﻣﺪﻧﯽ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ، اﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﻗﺼﺪ ﺿﻤﻨﯽ ﻃﺮﻓﯿﻦ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﻨﺎﯾﯽ در ﻗﺒﻮل ﺻﻼﺣﯿﺖ داوران در ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺧﻮد ﻋﻨﻮان ﮐﺮد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code