تاثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا مصوب 1980 با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران
نویسنده : اصغری آقمشهدی، فخرالدین؛ ابهری، حمید؛ تقی‌پور درزی نقیبی، محمدحسین؛ تقی‌پور درزی نقیبی، محدثه؛
(30 صفحه – از 1 تا 30 )
چکیده:
عقد بیع به عنوان یکی از مهمترین عقود معوض، هر یک از طرفین را ملزم به انجام تعهداتی در برابر طرف دیگر مینماید. در کنوانسیون وین، بایع ملزم به انجام تعهداتی در برابر خریدار می باشد. سوال این است که آیا عرف در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا موثر است؟ طرفین قرارداد، الزامی به پیشبینی و ذکر تمام جزئیات عقد ندارند، بلکه کافی است که راجع به ارکان و موضوع اصلی قرارداد به توافق دست یابند و این عرف و مقررات تکمیلی است که به تعیین سایر جزئیات و آثار قراردادی (تعیین حقوق وتعهدات متعاقدین وحدود آن) می پردازد. ماده 220 و 225 قانون مدنی نیز مهمترین موید این مدعا است. عرف در کنوانسیون وین نیز نقش موثری دارد؛ زیرا در کنوانسیون، متعاقدین علاوه بر اینکه ملتزم به هر گونه عرف مورد توافق و رویه معمول به میان خود هستند، فرض بر این است که به عرفی که نسبت به آن آگاه بودهاند ویا میبایست آگاه بوده باشند و آن عرف در تجارت بینالملل به نحو وسیع و گستردهای شناخته شده است و طرفین قراردادهای مشابه در آن نوع تجارت خاص به طور منظم آن را رعایت مینمایند، به نحو ضمنی بر قرارداد خود حاکم ساختهاند. در این پژوهش به بیان تاثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا خواهیم پرداخت. از استقرا در مقررات کنوانسیون، به این نتیجه کلی و شاخص دست مییابیم که در فرض عدم وجود توافق مبنی بر تعیین تعهدات بایع، با توجه به ماده 9 کنوانسیون، بدون تردید عرف ورویه معمول به میان متعاقدین، تعیین کننده تعهدات بایع خواهند بود. بنابراین در صورت عدم وجود توافق متعاقدین مبنی بر التزام به عرف خاصی ونیز فقدان رویه معمول به میان آنها راجع به تعهدات بایع، چنانچه شرایط عرف مورد اشاره در بند 2 ماده 9 کنوانسیون وجود داشته باشد، بایع ملتزم به رعایت آن خواهد بود. درنهایت درصورت عدم وجود عرف تعیین کننده بایع بر اساس مقررات تکمیلی کنوانسیون ملزم به انجام تعهدات خود است. مشابه همین وضعیت درحقوق ایران نیز وجود دارد.
آخرین دیدگاه‌ها