تبیین قاعده حل تعارض و تطبیق قانون حاکم بر رابطه منتقلالیه و مدیون در حقوق ایران وقانون متحدالشکل تجاری آمریکا در پرتو اسناد بینالمللی
نویسنده : عباسی سرمدی، مهدی؛ اونق، شهرزاد؛
(24 صفحه – از 73 تا 96 )
چکیده:
در انتقالطلب ، تمام یا قسمتی از حقوق قراردادی با توافق میان ناقل و منتقـل الیـه ، بـه منتقـل الیـه واگذار و در اثر آن، منتقل الیه در حق مطالبه طلب ، جانشین ناقل در قرارداد اصلی مـی شـود. امـا در مواقعی قابلیت استناد قرارداد انتقال طلب نسبت به مدیون مورد خدشه قرار گرفته ، مدیون بـا توسل به ایراداتی نظیر عدم آگاهی ، اصـلاح قـرارداد اصـلی ، ممنوعیـت هـای قـراردادی انتقـال و غیره، برحسب مورد موجبات برائت یا حق امتناع از پرداخت دین به منتقل الیه را فراهم مـی آورد. این امر در واگذاریهای بین المللی یکـی از مواضـع برخـورد حـق بـا مسـائل حقـوق بـین الملـل خصوصی و محلی برای شناسایی قواعد حل تعارض است . از این رو در ایـن مقالـه بـه مطالعـه تطبیقی قواعد حاکم بر رابطه منتقل الیه و مدیون در حقوق ایران و قانون متحدالشـکل آمریکـا بـا نگاهی به برخی از اسناد بین المللی پرداخته ، مشخص شد که اگرچه در این دو نظـام حقـوقی و اسناد بین المللی ، قاعده حل تعارض حاکم و در نتیجه قـانون حـاکم بـر قـرارداد اصـلی و رابطـه منتقل الیه و مدیون یکی است ، اما موانع اصل قابلیت اسـتناد انتقـال طلـب از حیـث ایـن رابطـه در ــــ ــــهریک از نظامهای حقوقی و اسناد مورد نظر متفاوت است .
آخرین دیدگاه‌ها