بررسی تطبیقی انواع خسارات قابل مطالبه توسط اصیل در صورت رد معامله (بیع) فضولی

نویسنده : احمدی فر، رسول؛

(‎20 صفحه – از 1 تا 20 )

چکیده:
قانون مدنی ایران در بیع فضولی براساس منابع فقهی ، مشـتری جاهـل بـه فضـولی را مسـتحق اصل ثمن به انضمام غرامات دانسته است . رویـه قضـایی بـه منظـور تعیـین غرامـت بـه معیـار واحدی نرسیده و بعضی محاکم صرفا به اصل ثمن ، خسارت تاخیر تادیه از روز پرداخـت ثمـن و مخارجی که مشتری برای قـرارداد یـا مبیـع کـرده حکـم مـی دهنـد و بعضـی بـه نـرخ زمـان کارشناسی به انضمام مخارج مشتری. در مقالـه حاضـر بـا تفسـیر مناسـب عبـارت «غرامـت »، مشتری مستحق خسارات وارد شده و منافع ممکن الحصـول مبیـع (ثمـن بـه نـرخ زمـان کشـف فضولی ، در صورتی که مبیع قبض نشده باشد، یا خلع ید، در صورت قـبض مبیـع ، بـه انضـمام منافع ثمن از هر دو تاریخ ، هزینه دادرسی ، اجرت دلال، تنظیم سـند و…) دانسـته شـده اسـت . در حقوق مصر مشتری مستحق ثمن به نرخ زمان کشف فضولی ، منافع قـانونی ثمـن از آن تـاریخ ، مخارج قرارداد، هزینه های مبیع و هزینه دادرسی است . در حقوق فرانسـه ایـن خسـارات شـامل ثمن به نرخ زمان خلع ید، مخارج قراداد، مخارج مبیع و هزینه دادرسی می شود.