وﺛﻴﻘﻪ ﺷﻨﺎور در ﻧﻈﺎم ﺣﻘﻮقی آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻳﺮان

نویسنده : عیسائی تفرشی، محمد؛ نصیری، مرتضی؛ شهبازی نیا، مرتضی؛ شکری، فریده؛

(‎27 صفحه – از 195 تا 221 )

چکیده:
در ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﻈﺎمﻫﺎي ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺟﻬﺎن، ﺑﺮاي ﺗﻀﻤﻴﻦ وام و ﺗﺴﻬﻴﻼت اﻋﻄﺎﻳﻲ، دو ﻧﻮع از وﺛﻴﻘﻪ ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ: وﺛﻴﻘﻪ ﺛﺎﺑﺖ و وﺛﻴﻘﻪ ﺷﻨﺎور. ﻗﺴﻢ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﻮال و داراﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺎدي ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻧﻪ دوم وﺛﻴﻘﻪ، ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﻣﻮال و داراﻳﻲﻫﺎي ﺑﺪﻫﻜﺎر را دارد. وﺛﻴﻘﻪ ﺷﻨﺎور ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﺠﺎد ﺣﻖ ﻋﻴﻨﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داراﻳﻲ آﻳﻨﺪه ﺑﺪﻫﻜﺎر و ﻧﻴﺰ اﻳﺠﺎد اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮدن رﻫﻦ ﺑﺮ اﻣﻮال ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻘﺎل، ﻣﻘﺮر ﮔﺮدﻳﺪه، در ﻣﺎده 9 ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺘﺤﺪاﻟﺸﻜﻞ ﺗﺠﺎري آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. دﻗﺖ، اﻧﺴﺠﺎم و ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﻣﺎده ﻣﺰﺑﻮر، اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﻈﺎمﻫﺎي ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺟﻬﺎن در ﺗﺪوﻳﻦ ﻣﻘﺮرات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻘﺪ رﻫﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ. در ﻧﻈﺎم ﺣﻘﻮﻗﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻟﺰاﻣﺎت ﻣﻮﺿﻮع ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺪﻧﻲ درﺧﺼﻮص ﻋﻘﺪ رﻫﻦ، در ﺗﺎرﻳﺦ1386/4/25 ، ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮن »ﺗﺴﻬﻴﻞ اﻋﻄﺎي ﺗﺴﻬﻴﻼت ﺑﺎﻧﻜﻲ و ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﻃﺮح و ﺗﺴﺮﻳﻊ در اﺟﺮاي ﻃﺮحﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪي و اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ و ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎ«، اﺧﺬ وﺛﻴﻘﻪ از ﻣﺤﻞ ارزش داراﻳﻲ و ﻋﻮاﻳﺪ آﺗﻲ ﻃﺮح ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻣﻘﺮره اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎد وﺛﻴﻘﻪ ﺷﻨﺎور در ﻧﻈﺎم ﺣﻘﻮﻗﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد.