مداخله بشردوستانه شورای امنیت در محیط زیست از منظر حقوق بین الملل
نویسنده : امینیان، محمدرضا؛
(28 صفحه – از 105 تا 132 )
چکیده:
با توجه به وضعیت نظام بین‌المللی موجودء برخی ابعاد حقوقی مداخله بشردوستانه با توجه به حاکمیت کشورها بر منابع طبیعی‌شان و خصوصا مقوله محیط زیست و نظریه‌های رو به افول بودن حاکمیت مطلق کشورهاء به نظر می‌رسد هرچقدر قدرت سازمان‌های بین‌المللی مدافع حقوق بشر و بشردوستانه‌ای همچون سازمان ملل در رریه عملی و تتوری‌شان افزایش بابده به همان میزان از حاکمیت کشورها و مطلقه بودن آن در سطح داخلی نسبت به استاندارهای رفتاری کاهش می‌یابد. در این مقاله پژوهشگر به این سرّال پاسخ می‌دهد که آیا شورای امنیت می‌تواند در مقوله محیط زیست نیزء اقدام به مداخله بشردوستانه نماید و صلح و امنیت بین‌المللی را در خطر ببیند؟ همچنین با مرور مطالب مرتبط و گردآوری اطلاعات از منابع مختلف, محقق به این نتیجه رسیده است که شورای امئیت وجود هرگونه تهدید علیه صلح,» نقض صلح یا عمل تجاوز را احراز و توصیه‌هایی خواهد نمود یا تصمیم خواهد گرفت که برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت بین‌المللی به چه اقداماتی طبق مواد ۴۱ و ۴۲ باید مبادرت شود. با احراز تهدید علیه صلح، نقض صلح ۱۰۶ یا عمل تجاوز مصرح در ماده ۳۹ شورای امنیت می‌تواند بر اساس ماده ۴۱ به وضع تحریم‌های گسترده از جمله اقتصادی و تسلیحاتی بپردازد و یا بر اساس ماده ۴۲ به اقدامات نظامی متوسل شود. از آنجا که تشخیص و احراز وقوع تهدید صلح، نقض صلح و یا عمل تجاوز مذکور در ماده ۳۹ منشور به خود شورای امنیت واگذار شده است. بر اساس این ماد، شورای امنیت این اختیار را دارد که وجود هرگونه تهدید علیه صلح و امنیت بین‌المللی را احراز و از طرفین دعوا بخواهد از اقدامات موقتی که شورا به صلاحدید خود اعمال می‌دارد، پیروی نمایند و از اعضای سازمان ملل بخواهد اقدامات لازم را برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی اتخاذ نماید.
آخرین دیدگاه‌ها