اعطای پناهندگی به مجرمان سیاسی در پرتو دکترین، اسناد و رویه قضایی بین المللی


نویسنده : هاشمزاده هریسی، آیت الله دکتر هاشم؛ علیاری تبریزی، بهاءالدین؛ علیاری تبریزی، عطاءالله؛

(‎32 صفحه – از 11 تا 42 )

چکیده:
موضوع اعطای پناهندگی به ویژه پناهندگی دیپلماتیک به مجرمان سیاسی، یکی از مباحث مهم مطروحه در فضای سیاسی و حقوقی جامعه بین‌المللی در دو قرن معاصر است که به جهت وقوع جنگ‌ها، کودتاها و انقلاب‌هاء اهمیت زیادی یافته است. بنا بر اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹4۸) و کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان (۱۹۵۱)، اشخاصی که به جهت داشتن دیدگاه سیاسی مخالف با منویات دولت متبوع خود در معرض تعقیب و آزار هستند،می‌توانند از دولت‌های دیگر درخواست اعطای پناهندگی نمایند؛ البته به شرطی که پیش‌تر مرتکب جرائم جنگی یا جرائم مهم غیرسیاسی نشده باشند. علی‌رغم اینکه در اصول و قواعد کلی حقوق بین‌الملل در باب اعطای پناهندگی دیپلماتیک (فرا سرزمینی) به مجرمان سیاسی از سوی سفارتخانه‌ها سخنی به میان نیامده، اما بر اساس اسناد بین‌المللی خاص منطقه‌ای آمریکای لاتین از جمله کنوانسیون پناهندگی دیپلماتیک مونته ویدئو (۱۹۳۳) و کاراکاس (۱۹۵4) این حق مورد شناسایی قرار گرفته است. به طوری که برخی از حقوقدانان معتقدند که این حق و البته نه تکلیف سفارتخانه‌هاء به عنوان عرف منطقه‌ای آمریکای لاتین قابل مشاهده است. در پژوهش حاضر سژال اصلی این است، اعطای پناهندگی به مجرمان سیاسی در پرتو دکترین، اسناد و رویه قضایی بین‌المللی چگونه می‌باشد؟

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code