در مسیر ارتقاء حقوق زنان و اعمال تبعیض روا نگاهی به قانون کاهش ساعات کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص، مصوب 1395/6/2
نویسنده : رضائی، علی؛
(30 صفحه – از 103 تا 132 )
چکیده:
پرواضح است زنان نقش بی‌بدیل و موثری در توسعه سیاسی و فرهنگی جامعه خویش داشته و مشارکت اجتماعی آنان در تعیین سرنوشت سیاسی کشورها، با اهمیّت و تاثیرگذار است. ایفاء چنین اثرگذاری‌هایی در اجتماع، در برخی از بانوان همراه با اشتغال و کار بوده است. در طول تاریخ و سیر گذرای وضعیّت زنان شاغل در عرصه اجتماع، گاه مصائب و معضلاتی ناخواسته بر آنان وارد آمده که نیاز به حمایت بیشتر برای آنان به نسبت مردان را توجیه ساخته است. در ایران نیز به مانند بسیاری از کشورهای دیگر، مقنن در پی بهبود شرایط شغلی برای بانوان محترمی که در جامعه، گاه به فراخور وضعیّت خویش، ناگزیر به انجام کارهای بیرون و درون خانواده هستند، مبادرت به ایجاد تمهیدات و تسهیلاتی نموده است که در سپهر حق‌های بشری، غالبا عنوان «تبعیض روا» یا مثبت را بر تارک خویش نگریسته است. در برخی از اسناد و معاهدات حقوق بشری نیز می‌توان تاکید و حمایت از اعمال تبعیضات مثبت را مشاهده نمود و کشورهای مختلفی نیز این اسناد را تنفیذ و در قوانین داخلی تصویب نموده‌اند. در راستای اعمال تبعیض روا و بهبود شرایط زنان، در سال 1395، مجلس شورای اسلامی، قانون کاهش ساعات کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص را به تصویب رسانید که کمک شایانی به زنان شاغل دارای شرایط خاص محسوب می‌گردد. در این نوشتار، نگارنده به بررسی این مطلب می-پردازد که برقراری چنین امتیازاتی تا چه میزان برای ایجاد برابری و فرصت‌های شغلی برای زنان در چارچوب حقوق بشر، مطابق و موثر می‌باشد و این قانون را تا چه میزان می‌توان تبعیض مثبت در جهت ارتقاء حقوق زنان دانست.
آخرین دیدگاه‌ها