استناد به منابع معتبر و فتاوای معتبر اسلامی در دعاوی


نویسنده : حسن زاده، مهدی؛

(‎24 صفحه – از 77 تا 100 )

چکیده:
در اصل ۱۶۷ قانون اساسی و به دنبال آن در مواد ۳ قانون آیین دادرسی مدنی و ۲۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری مقرر شده در صورتی که قاضی موفق به یافتن حکم در قوانین نشودء مکلف است با استناد به منابع معتبر یا فتاوای معتبر اسلامیء حکم قضیه را صادر نماید. اگرچه در عمل, قضات دادگاه‌هاء همواره سعی می‌کنند به قانون استناد کنند و برخی مواد قانونی چنین امکانی را فراهم می‌کند» اما با توجه به این‌که قوانین بشری همیشه بیان کننده حکم تمام مصادیق و موضوعات نیست و در مواردی اجمال؛ ابهام یا تعارض داردء استناد به منابع و فتاوا در چنین مواردی ضروری است. در خصوص استناد به منابع و فتاوای اسلامی سوالاتی مطرح است که نیاز به بررسی دارد. از جمله این که: ۱ منظور از منابع و فتاوا و اعتبار آنها چیست؟؛ ۲- استناد قاضی به منابع و فتاوا چگونه صورت می‌گیرد؟؛ ۳ چگونه می‌توان از صدور آرای متشتّت به جهت استناد به فتاوای مختلف جلوگیری کرد؛ اشکالات و موانع آن چیست؟ در این تحقیق سعی شده است ضمن بررسی موضوع استناد به منابع معتبر و فتاوای معتبر اسلامی» برای سوّالات متعدد مربوط به آن پاسخی قابل توجه ارائه گردد و اشکالات و موانع استناد به منابع و فتاوا در دادگاه‌هاء معرفی شود.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code