بررسی پرونده دوم سودان در دیوان کیفری بین المللی (ارجاع تا دستور جلب دوم)


نویسنده : صالحی، محمد خلیل؛ صادقی جعفری، مجید؛

(‎52 صفحه – از 87 تا 138 )

چکیده:
جنگ داخلی در دارفور سودان اواخـر سـال ٢٠٠٢ آغـاز شـد. بـا گـسترش دامنـه درگیری ها به حوزه مناطق مسکونی و افراد غیر نظامی بحران انسانی شـدت گرفـت و شورای امنیت را به واکنش واداشت . شورای امنیت پس از صدور چند قطعنامه نهایتـا در قطعنامه ١٥٩٣ وضعیت دارفوررا به دیوان کیفری بین المللی ارجاع نمود. از مجموع چهار پرونده تشکیل شده در دیوان در مقام رسـیدگی بـه وضـعیت ارجـاعی ، پرونـده دوم مهم ترین پرونده محسوب می شود؛ زیرا شـعبه مقـدماتی دیـوان در ایـن پرونـده ، ابتدا دستور جلب رییس جمهور کشور سـودان را بـه اتهـام جنایـات علیـه بـشریت و جنایات جنگی و سپس دستور جلب دیگری به اتهام جنایت نسل زدایی صادر کـرد. در این مقاله ، فرایند ارجاع وضعیت دارفور سودان به دیوان کیفـری بـین المللـی و سـپس فرایند تحقیق و تعقیب تا صدور دستور جلب دوم بررسی و نقد شـده اسـت . بررسـی فرایند ارجاع وضعیت از سوی شورای امنیت به دیوان ، نشان می دهد شیوه ارجاع ، بـا ملاحظات سیاسی در هم آمیخته و رنگ و بـویی مـصلحت اندیـشانه دارد و بـه لحـاظ عملکرد گزینشی اعضای دایم شورای امنیت به خصوص آن جا کـه منـافع قـدرت هـای بزرگی چون امریکا در میان است ، عدالت کیفری در سطح بین المللـی را بـه قربـان گـاه تبعیض گسیل داشته است . از این رو، گرچـه شـیوه تحقیـق و تعقیـب در دیـوان از یـک دادرسی منصفانه ، موشکافانه و کاملا تخصصی خبر می دهـد، بـه لحـاظ تبعـیض در ارجاع یک وضعیت و عدم ارجاع وضعیت های مـشابه ، وجـدان بـین المللـی را تـسکینی ناقص بخشیده ، تظلم خواهی بزه دیدگان مشابه را بی پاسخ می گذارد و در نتیجه عدالتی تبعیضی را به تصویر مـی کـشد. بررسـی فراینـد تحقیـق و تعقیـب پرونـده دوم از دو دســت آورد مهــم قــضایی حکایــت دارد. نخــست تنقــیح و تثبیــت زمــان اســتفاده از معیارهای سه گانة قرائن معقول ، قرائن اساسی و بدون هیچ شـک معقـول در مراحـل تحقیق ، تایید اتهامات ودادرسی ودوم فرض وصف گستردگی و شدت اعمال موضوع ماده شش اساسنامه به عنوان عنصر زمینه ای برای جنایت نسل زدایی .

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code