جرم تبانی در حقوق کیفری ایران و مصر


نویسنده : رضوی، سید علی؛ رضوی، سید محمد؛ اصغری، عبدالرضا؛

(‎34 صفحه – از 141 تا 174 )

چکیده:
تشابه رکن مادی و معنوی تبانی باعث شده است که از دید برخی مجازات آن، مجازات قصد مجرمانه تلفی شودء در حالی که بر اساس تعریف ماده ۲ قانون مجازات اسلامی و اصول حقوقی، صرف قصد مجرمانه جرم نیست و مجازات کردنی نیست. قانونگذار ایران در دو حوزه جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی (مادة ۶۱۰) و سایر جرایم؛ مشروط به تهیة مقدمات اجرایی و عدم موفقیت به علت مداخلة عاملی خارج از اراده (ماده ۶۱۱)، تبانی را جرم‌انگاری کرده است. در حقوق کیفری مصر نیز تبانی ذیل دو عنوان تبانی‌های عام و تبانی خاص جرم‌انگاری شده است. برخلاف قانونگذار ایران که تبانی بر جرم با هر درجه و شدت علیه اموال، اعراض و نفوس را جرم‌انگاری کرده است» در حقوق مصر این موضوع تنها در مورد جنحه و جنایت وجود دارد. همچنین، در تبانی‌های خاص جرایم موضوع تبانی به دفت تفکیک شده‌اند و نیز به دلیل عرفی بودن حقوق جزای مصرء تبانی تحت هیچ شرایطی موجب تحقق عنوان محاربه نخواهد شد. در این مقاله که به شیوة تحلیلی و مقایسه‌ای انجام شده است، با بررسی نقاط اشتراک و افتراق قوانین و دکترین حقوقی دو کشور در زمینة جرم تبانی، به قانونگذار توصیه می‌شود در جهت دستیابی به مزایای بخشش و عفو مرتکبان تبانی، با رعایت ضوابط و مقررات، عفو و بخشش مجرمان را در اصلاحات بعدی قانون مجازات اسلامی پیش‌بینی کند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code