قلمرو حق سلامتی در نظام بین المللی حقوق بشر

نویسنده : جاوید، احسان؛ نیاورانی، صابر؛

(‎24 صفحه – از 47 تا 70 )

چکیده:

«حق بهرهمندی ازعالیترین استاندارد قابل حصول سلامتی» به عنوان حقی بنیادین توصیف میشـود کـه برای تحقق و بهرهمندی از سایر حق ها و آزادیها از اهمیت بسیاری برخوردار است . هرچند این حق بـه لحاظ محتوا، به نسل دوم حقوق بشر تعلق دارد، لیکن ارتباطی نزدیک با سایر نسـل هـای حقـوق بشـری دارد. حق برسلامتی، طیف وسیعی از حق ها را گرد هم آورده است که هر کـدام نقشـی انکارناپـذیر در تحقق آن ایفا میکنند. براین اساس، برخورداری از آب آشامیدنی سالم ، غذای کـافی و مقـوی، محـیط زیست پاک و… مقوم ذات سلامتی انسان به شمار مـیرونـد. در کنـار ایـن مسـئله ، برخـورداری از حـق حیات بدون برخورداری از سلامتی جسم و روان بـی معنـا خواهـد بـود. همـین واقعیـت شـاهدی بـراین مدعاست که «کلیه ی مصادیق حقوق بشر، متقابلا به هم وابسته ، غیرقابل تفکیک از هم و مـرتبط بـه هـم میباشند.» تحقق عالیترین استاندارد مورد نظر مادهی ١٢ میثاق حقوق اقتصـادی، اجتمـاعی و فرهنگـی در پرتو به کارگیری حداکثر امکانات اقتصادی و فنی و طی روندی ضرورتا تـدریجیالحصـول، رنـگ واقعیت به خود خواهد گرفت . از این رو میزان تحقق و بهرهمندی از این حق ، رابطه ای مسـتقیم بـا سـطح رشد و توسعه یافتگی اقتصادی و اجتماعی یک کشور دارد. میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی بـا علـم بـه این واقعیت ، از دولت های عضو میخواهد تا با بهرهگیری از همکاریهای بین المللی اقتصادی و فنـی بـا یکدیگر، ظرفیت ها و قابلیت های خود را جهت ارتقا میزان بهرهمندی از این حق افزایش دهند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code