دفاع مشروع بازدارنده در قرن بیست و یکم

نویسنده : شریفی طرازکوهی، حسین؛ بارین چهاربخش، ویکتور؛

(‎28 صفحه – از 9 تا 36 )

چکیده:

در حالی که اکثریت قاطع دولتها اقدام به دفاع مشروع بازدارنده نکردهاند و معتقدنـد کـه اقـدام بـدان، سابقه ای خطرناک را ایجاد خواهد نمود و شگفت آنکه برخی نویسندگان از آن حمایت می کنند. پس از رویداد یازدهم سپتامبر، نداهای رساتری در حمایت از مشروعیت ایده ی مزبور به گوش رسید. آنچه موضوع را وخیم تر نمود، اعلام دفاع مشروع پیشگیرانه در استراتژی امنیت ملـی ایـالات متحـده آمریکـا بود که از مفهوم سنتی دفاع مشروع بازدارنده بسیار فراتر میرفت. بحثهای نظری دیرینه با شدت بیشتری از سر گرفته شدند. مقالهٔ حاضر تلاشی است برای ارزیابی مجدد بحثها و سنجش قانونی بودن دفـاع مشـروع بازدارنده. بدین منظور، تفسیری عینی از ماده 51منشور ملل متحد در پرتو قواعد تفسیر معاهدات ارائـه خواهـد شد و حقوق بین الملل عرفـی احـراز خواهـد گردیـد. بررسـی مجـددی از ضـوابط رویـداد کـارولین صـورت خواهد گرفت و تایید خواهد شد که دفاع مشروع بازدارنده به دلیل فقدان رویـهٔ گسـترده و یکنواخـت و عـدم اعتقاد حقوقی دولتها، پیش از رویداد یازدهم سپتامبر، به عنوان حقـوق بـین الملـل عرفـی احـراز نشـده بـود و بدین نتیجه دست یافته است که پس از رویداد یازدهم سپتامبر، گرچه رویه ی دولتهـا گـرایش بـه تسـاهل در قبال توسل به زور علیه تهدیدات قریب الوقوع تروریسـت هـا دارد، بـا ایـن حـال مـاده ی 51منشـور ملـل متحـد کماکان مقررهای مناسب جهت تنسیق توسل به زور بین دولتها به شمار می آید.