تبیین مفهوم اصل عدم تفویض قانون گذاری در پرتو اصل برتری قانون اساسی؛ نقدی بر رویه ی شورای نگهبان

نویسنده : کدخدائی، عباس علی؛ آقایی طوق، مسلم؛

(‎24 صفحه – از 77 تا 100 )

چکیده:

اصل عدم تفویض قانونگذاری یکی از اصول سنتی حقوق اساسی است که کم و بیش در حقوق اساسی کشورهای مختلف مورد توجه واقع شده است . برخی مبنای این اصل را قاعده عدم جواز توکیل وکیل ، برخی دیگر اصل تفکیک قوا و برخی دیگر دموکراسی نمایندهسالار دانسته اند. بدین ترتیب ، بسیاری از نویسندگان حقوق اساسی در خصوص مبانی این اصل دچار اشتباه شده و به همین خاطر در تبیین مفهوم، محتوا و نحوه اعمال آن موفق نشدهاند. بررسی رویه شورای نگهبان حاکی از آن است که این وضعیت در حوزه مباحث حقوق اساسی ایران نیز جاری است و این نهاد در نظراتی که تاکنون به استناد اصل ٨٥قانون اساسی ارائه کرده است ، رویکرد نامناسبی نسبت به اصل عدم تفویض قانونگذاری اتخاذ کرده است . با شناسایی مبنای اصلی اصل عدم تفویض قانونگذاری، یعنی اصل برتری قانون اساسی میتوان مفهوم آن را تبیین کرد: مجلس نمیتواند اختیار وضع قانون یا آثار و اوصاف قانون را به یک نهاد دیگر واگذار کند. زیرا تفویض اختیار قانونگذاری در این معنا، ساختاری را که قانون اساسی به وجودآورده است ، درهم میریزد و در نتیجه ، اصل برتری قانون اساسی خدشه دار میشود.