صلاحیت مراجع داوری برای تجدید نظر: بازخوانی رویه ی دیوان داوری ایران – ایالات متحده

نویسنده : علومی یزدی، حمید رضا؛

(‎16 صفحه – از 105 تا 120 )

چکیده:

در موارد سکوت موافقت نامه داوری و مقررات شکلی حاکم بر داوری در خصوص تجدید نظر، موضوع صلاحیت مرجع داوری برای تجدید نظر و نیز موارد آن از موضوعات چالش برانگیز بویژه در داوری های فراملی و بین المللی ، میباشد. دیوان داوری ایران – ایالات متحده هر گاه با موضوع درخواست تجدید نظر در آراء خود روبرو بوده به فقدان نص استناد نموده است ، اما در عین حال به تبعیت از بسیاری از مراجع بین المللی به وجود ;صلاحیت و یا اقتدار ذاتی یا نهفته ;خود برای تجدید نظر در موارد بسیار محدودی مانند جعل و ارتشاء اشاره میکند؛ مع الوصف از اعمال این اقتدار و صلاحیت به دلیل عدم انطباق مصادیق مطروحه با آن موارد محدود امتناع کرده است . نهایتا; در تاریخ اول ژوئیه ٢٠١١، هیئت عمومی دیوان در پاسخ به درخواست دولت جمهوری اسلامی ایران برای تجدید نظر در رای جزئی صادره در خصوص پرونده معروف به ; ب -٦١ ; (١٩٧ ,.U.S. C.T.R–Iran ٣٨) ، وجود اختیار و صلاحیت ذاتی را برای خود در مورد تجدید نظر بطور کلی منتفی دانسته است . در این تصمیم که به صورت اجماعی و با امضای موافق تمامی داوران صادر شده ، ایجاد چنین صلاحیتی برای دیوان به پیش بینی آن در مقررات شکلی دیوان موکول گردیده است .