نسبت سنجی عقلانیت در سیره سیاسی – اجتماعی پیامبر – ص – با عقلانیت ابزاری

نویسنده : رهبر، عباس علی؛ انصاری، عاطفه؛

(‎30 صفحه – از 89 تا 118 )

چکیده:

خداوند برای رسیدن انسان به سعادت و رستگاری پیامبران را نازل کرد. پیامبران هم ماامور اداره مردم و جامعه بودند و از طریق وحی دستورات را اجرا می کردند..نسیاری از این قوانین جنبه وحیانی دارد؛ اما دستوراتی هم است که مستقیما از طریق وحی بر پیامبران نازل‌انشدء بلکه طبق عقل و موازین عقل حکم به اجرا و عدم اجرای آن می شود. عقل برای رسیدن به کمال نهایی انسان مکمل وحی است. خداوند در بسیاری از آیات قرآن به لزوم تفکر, تعقل در زندگی و نقش مهم عقل در میم گیری تا کید فراوانی کرده است. همواره با بیان داستان های پیامبران تفکر در آنها و پند گرفتن از وقایع را برای خردمندان توصیه کرده انسان را در پذیرفتن امری بدون دلیل عقلی سرزنش می کند. حضرت خاتم الانبیاء(ص).هم. که آخرین پیامبربود.در همین راستا مبعوث شد. البته پذیرش این دعوت باید از طریق عقل باشد. هرگز پیامبر(ص) برای دعوت به اسلام از روش خشونت و درگیری استفاده نکرد و همانگونه که دستور داشت با آوردن دلیل و برهان مردم را به سوی خدا فرا می خواند. با تشکیل امت اسلامی» قانون اساسی و پیمان با قبایل بهود به شهر مدینه نظم و امنیت بخشید. ایشان در جنگک ها هرگز آغاز کننده جنگی نبود. همواره از اسلام و مسلمانان در برابر کفار قریش که برای نابودی اسلام می جنگیدند. دفاع می کرد. زمانی که در مکه و مدینه آرامش برقرار شد به همسایگان شبه جزیره نمایندگانی ارسال کرد تا پادشاهان همسایه را به اسلام دعوت کند. در این دعوت هیچ اجباری برای پذیرش اسلام نبود جز آنکه به آنان عذاب الهی را هشدار می داد. این پژوهش بر دو نکته تاکید دارد: ۱) همراهی عقل و وحی در اندیشه سیاسی اسلام. ۲) ضرورت به کارگیری عقل در اسلام و در تصمیم گیری حکومت اسلامی.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code