دخالت انساندوستانه و حقوق بین الملل

نویسنده : ژیلبر گیوم؛ مترجم : حبیبی، همایون؛

(‎8 صفحه – از 23 تا 30 )

خلاصه ماشینی: شرکت کنندگان در این کنفرانس نگرانیهای خود را به صورت قطعنامه‌ای‌ تنظیم کردند که بر مبنای آن«حق دریافت کمک‌های انساندوستانه حقی بشری است که‌ باید برای تمامی افراد و تمامی گروههای بشری که قربانی صدمات جسمی و روانی بوده‌ یا سلامت جسمی و روانی آنان مورد تهدید قرار گرفته،شناخته شود. » همچنین دیوان بین‌المللی دادگستری،در سال 6491 در قضیه تنگه کرفو اعلام کرد: “حق دخالت ادعایی نمی‌تواند اعمال شود،مگر به صورت سیاست زور،سیاستی که در (1) Chio (2) Cre?te (3) Lord Clarendon (4) Thouvenel گذشته،مایه سوءاستفاده‌های بسیار خطرناکی شده و[امروزه‌]نقصان سازمان ملل هرچه‌ باشد،حق اعمال چنین سیاستی،جایی در حقوق بین‌الملل ندارد. در سال 1891 این مجمع از این هم فراتر رفت و بعد از محکومیت مداخله،از آن نتیجه گرفت که دولتها موظفند”از سوءاستفاده و دگرگون کردن مسائل مربوط به حقوق بشر به منظور مداخله در امور داخلی دیگر کشورها”اجتناب کنند. طی دهه‌ها شورا که بخاطر منازعه بین شرق و غرب فلج شده بود از قدرتی که منشور به آن داده استفاده نکرده بود،اما وضعیت در سالهای اخیر کاملا تغییر کرده و شورا تصمیماتی برای حفظ صلح در مناطق مختلف جهان اتخاذ کرده و در این نقاط، دخالتهای انساندوستانه انجام داده است. با این حال در آن زمان شورا تا حد اتخاذ تصمیمات الزام آور برای بغداد پیش نرفت‌ و به‌”تأکید بر آنکه عراق به سازمانهای بشر دوستانه بین‌المللی اجازه دهد تا به تمامی‌ کسانی که در تمامی قسمتهای عراق نیاز به کمک دارند،دسترسی داشته باشند.